In dit hoofdstuk plaatst Kees van der Wolf kanttekeningen bij de ambitie om, onder regie en gezag van de wetenschapper, de praktijk te verwetenschappelijken. Onderwijs geven is een complexe activiteit, waarin veel van wat er gebeurt, onverwacht komt en dus niet te plannen is. Daar houdt evidence-based kennis onvoldoende rekening mee. Steeds zijn er momenten waarin leraren beslissingen moeten nemen over een probleem dat zich opeens voordoet. Zulke momenten doen een beroep op het associatief vermogen en de intuïtie van een leraar. De onbewuste processen en intuïtie die dan worden aangesproken, worden schromelijk onderschat door de pleitbezorgers van evidence-based werken. Lesgeven is een speciale vorm van menselijke interactie die niet kan worden teruggebracht tot een intellectuele kennisbasis of een stel vaardigheden. Dit heeft consequenties voor de thema’s en invalshoeken die de onderwijsprofessional en de wetenschapper gezamenlijk aan de orde zouden moeten stellen.
