Ruim tien jaar geleden beschreef Zygmunt Bauman dat wij leven in een ‘vloeibare tijd’. Een tijd die zich kenmerkt door fluïditeit, omdat de bekende maatschappelijke orde, oude hiërarchieën en kaders weg lijken te vallen (2007). Een fluïditeit die mensen maar al te zeer herkennen, van CEO tot zorgverlener, van secretaris-generaal tot postbezorger. De complexiteit van zowel het type vraagstukken als de verschillende vormen van samenwerking neemt in veel sectoren toe. Er wordt meer gevraagd om samenwerking over de grenzen van kennisgebieden heen. Of het nu gaat om maatschappelijke vraagstukken of over de ontwikkeling van producten en diensten, steeds vaker wordt ‘de keten’ of ‘het werkveld’ erbij betrokken.