Alle artikelen - Abonneer je nu!
Gezin (volledige uitgvave, 15 artikelen)
INHOUD THEMA ‘GEZIN’ (februari 2012) Gezinnen en sociaal kapitaal, Stefan Bogaerts Eigen haard is goud waard, Frans van der Gouw Else-Marie van den Eerenbeemt over ‘passend geven’, Christine Beenhakker Counselling van chronisch zieke kinderen, Jolenta Lavell Ivan Böszörményi-Nagy, Methodiek van de hoop, Nelly Bakhuizen PRAKTIJK Narratieve therapie en het genogram, John Stolvoort Begeleiding van kinderen met gedragsproblemen, Christine Beenhakker & Jochem van Slooten Casus, hoe help ik onze kinderen? Scheiden en de kinderen, Ed Spruijt & Helga Kormos Systeemgericht werken met gezinnen, Téo Visser & Carey Woortman ACTUEEL Verenigingsnieuws Zorgverzekeringsland: een labyrint van regels? Arnold Vermeulen Gelezen: Gedragsverandering in gezinnen & Handboek Systeemtherapie Verder lezen over gezin Trends & ontwikkelingen Vooraankondiging VOORWOORD Moeders In mijn ontmoeting met Else-Marie van den Eerenbeemt voor Counselling Magazine sprak ik met haar onder meer over het intergenerationele erfgoed van de familie. Mijn opa zat in het verzet en samen met zijn twee oudste zonen moest hij onderduiken voor de Duitse bezetters. Het ouderlijk huis was door de Duitsers in beslag genomen, waarvan zij een hoofdkwartier hadden gemaakt. Mijn grootmoeder woonde met mijn moeder en nog drie kinderen daarom noodgedwongen op een klein kamertje bij een soort hospita. Mijn oma wist niet waar mijn opa was, dat was ook veel te gevaarlijk. Zij was constant bezorgd over hun veiligheid en had de verantwoordelijkheid voor vier nog jonge kinderen. Deze oorlogservaringen hebben een heel grote impact gehad op het gezin van toen. Broers en zussen waren van elkaar vervreemd geraakt; ze hadden immers gedurende een half jaar compleet gescheiden levens geleid, waarin zij hun ervaringen en hun zorgen niet met elkaar konden delen. Toen de oorlog voorbij was, werd het gezin gelukkig herenigd. Mijn grootouders waren dolgelukkig dat iedereen nog leefde en wilden graag samen met alle kinderen op de foto. Mijn moeder schaamde zich enigszins voor haar verschijning: ze had geen fatsoenlijke schoenen meer en moest met slippers en een jurk gemaakt van een laken op de kiek. Destijds begreep zij niet waarom ze toch op die foto moest, ze voelde zich als jonge vrouw van 17 lentes niet mooi in die kleren. Veel later, toen zij zelf kinderen had, begreep zij dat uiteraard wel. Ze hadden immers elkaar nog, hun gezin was compleet, dat was bij sommige gezinnen na de oorlog wel anders. Echter de vanzelfsprekende saamhorigheid was door de oorlog wreed verstoord en de broers en zussen moesten met elkaar, samen met hun vader en moeder, weer een nieuw evenwicht vinden in het gezin. Dat is nooit meer hetzelfde geworden als voor hun gedwongen scheiding. Mijn moeder heeft haar herinneringen aan deze tijd opgetekend, zodat wij dochters weten wat de impact van deze periode was in het gezin en wij haar beter kunnen begrijpen. Het is een belangrijke schakel in onze familiegeschiedenis. Het intergenerationele erfgoed, datgene wat je met je meedraagt, kun je nooit ontkennen, zegt Else-Marie. De rol die mijn moeder destijds als oudste dochter in de oorlog heeft gespeeld, is heel bepalend geweest voor haar verdere ontwikkeling. Ze neemt graag het voortouw, is heel plichtsgetrouw en heeft een sterk ontwikkeld verantwoordelijkheidsgevoel. Net als mijn oma destijds, met haar zorg voor zes kinderen. En ik, als oudste dochter van mijn moeder, treed met trots in hun voetsporen. Vroeger als kind, wilde ik niet op mijn moeder lijken. Nu mijn kinderen volwassen en zelfstandig zijn en er een nieuwe levensfase aanbreekt omdat ik zelf op het punt sta om oma te worden, ben ik er trots op om een kind van mijn moeder te zijn. Samen geven wij onze wijsheid door aan de volgende generatie. Christine Beenhakker, hoofdredacteur Reageren? redactie@counsellingmagazine.nl
€ 6,95
