logo-professioneel-begeleiden logo-professioneel-begeleiden
Filters

Alle artikelen - Abonneer je nu!

Het golfexamen

Auteur: Heddy Gijbels

Er is een examen dat bij zakken ervoor zorgt dat er een hele wereld voor je verborgen blijft, namelijk het golfexamen. Om in de buitenlucht een balletje te mogen slaan moet je 28 regels uit je hoofd leren. Een ‘makkie’? Dat dacht ik in het begin ook. Al snel bleek bij bestudering dat elke regel sowieso minstens drie subregels heeft en dat er per subregel ook nog een aantal uitzonderingen zijn. Die moet je dan ook nog verschillend toepassen in de twee meest gespeelde vormen van het spelletje golf. Daarbij komt dat het regelboekje in een soort taal is geschreven dat je zo’n beetje na elke zin denkt ‘Wat staat hier nou eigenlijk?’ Eveneens frustrerend: elke logica ontbreekt! Bij navraag bij mijn collega-examinandi – zes vrouwen uit mijn hockeyteam – bleek dat ze allemaal met hetzelfde probleem worstelden. Nu bestaat een hockeyteam uit 11 mensen en wil het toeval dat de andere helft al jaren geleden dit proces met succes doorlopen heeft. Na wat heen en weer gepraat over de zin en onzin van de golfregels kwamen ze eindelijk met wat handige tips. ‘Regels leren? Echt niet, gewoon de vragen uit het vragenboekje van de bond uit je hoofd leren, want je krijgt op het examen alleen maar vragen uit dat boekje’. Duidelijk. Boekje aangeschaft en vrolijk begonnen. Maar werken deed het niet echt, want hoe ga je 258 vragen uit je hoofd leren? Het is hartstikke saai en er zat nog steeds geen logica in dus dat schoot niet echt op. Probleem weer in de groep gegooid. ‘Goed dan, als je die vragen niet uit je hoofd kunt of wilt leren, koop dan de dvd en oefen op de computer de proefexamens’. Dat bleek de meest bruikbare tip. Een examen bestaat uit 20 vragen waarvan je er 15 goed moet hebben. En als hockeyer wil ik altijd winnen. Echt een spelletje voor mij. Je krijgt namelijk meteen respons: een groot rood kruis als je de vraag fout hebt en een groene ‘V’ bij het juiste antwoord en na die twintig vragen het bericht: ‘helaas je bent gezakt’ of een vrolijk plaatje met een champagnefles en twee bubbelende glazen erbij. Uiteraard ging ik alleen nog maar voor de champagne. En wat bleek, eindelijk had ik mijn logica ontdekt: als vragen maar vaak genoeg voorbijkomen blijven ze uiteindelijk ook hangen. Voor de statistici onder u: we zijn alle zes geslaagd zowel voor de theorie als voor de praktijk, maar dat is een ander verhaal. Heddy Gijbels is lid van de Hockeyclub Maastricht.
Gratis
lees meer

Diploma of rijbewijs?

Auteur: Hubert van der Linden

Als u het mij vraagt, zijn het vooral de media die over de eindexamens jaarlijks in paniek raken. Veel meer dan de deelnemers zelf. Laat ik nou eens uit de doeken doen hoe het mijn zoon, die dit jaar eindexamen havo doet, vergaat. Bij hem niets van zenuwen, ongerustheid, stress of wat dies meer zij. En toch zou hij zich enige zorgen moeten maken, want hij nam ruimschoots de tijd om zijn schoolloopbaan inhoud te geven. Hij is bijna negentien en zakte onlangs voor zijn rijexamen. Een klein foutje werd hem fataal: hij bleef te lang op een invoegstrook rijden. Ingreep. Einde examen. Exit Henk. Maar deze examentijd is voor hem een hele ‘rielekste’ tijdsbesteding zoals hij dat noemt. Zo af en toe heeft hij nog een lesuurtje op school en daarnaast een baantje bij een drukkerij om zijn zakgeld op peil te houden. ’s Avonds tref ik hem meestal voor de televisie aan en daarna gaat hij nog even bij een van zijn vriendjes langs om de gebeurtenissen van de dag door te nemen. Ik heb ook steeds sterker de indruk dat het veel moeilijker is een rijbewijs te halen dan een schooldiploma. Ik heb daar zelf ook enige ervaring mee. Als ik me goed herinner, deden wij in de jaren zeventig met dertig leerlingen eindexamen atheneum en er zakte er maar een. Ik meen uit krantenberichten van voorgaande jaren begrepen te hebben dat landelijk gezien ongeveer 95 procent van al die kandidaten ook daadwerkelijk slaagt. Zo zoon, zo vader: net als bij Henk was mijn weg naar het behalen van een rijbewijs een martelgang. Drie keer ging ik onderuit voordat ik het begeerde papiertje kreeg. De toon waarop ik door de rijexaminator werd bejegend was ook om te huilen: het waren bevelen die als volgt klonken: ‘Hier links! Achteruit indraaien. Achteruit zeg ik! Hier parkeren!’. Hoe anders waren de bemoedigende woorden van de surveillerende docenten in de examenzaal: ‘Veel succes! Het zal wel meevallen hoor! Zit je goed? Glaasje water?’ En overal vriendelijke gezichten. Bovendien nog een hoeveelheid borden in de school waarop stond: ‘stilte examens’. Vergelijk dat eens met een rommelige situatie in de binnenstad waar je examen moet doen. Nooit een bord gezien met ‘stilte rijexamen’. We moeten echt eens ophouden met dat gezeur over gestreste jongens en meisjes die examen moeten doen. Laten we onze aandacht richten op al die duizenden die proberen een rijbewijs te halen. Want de kans dat zij zakken is veel groter!
Gratis
lees meer

Schrijf je in voor de nieuwsbrief en blijf op de hoogte!

Op weg naar ruimte en vrijheid

Crisis als aanleiding om inzicht te vergroten in (je) identiteitswerk

Datum:
Locatie:

Download gratis deze white paper