Alle artikelen - Abonneer je nu!
Wil (september 2019)
“Kan ik niet, is wil ik niet” was een van de opmerkingen die ik als kind weleens te horen kreeg. Met andere woorden: als je maar hard genoeg je best doet, lukt het wel. Aan deze opvatting ligt een behoorlijke overtuiging ten grondslag. Zijn we vrij om ons leven zelf te bepalen en vorm te geven? Of zijn we door god of het lot voorbestemd? Deze vraag heeft nogal gevolgen voor de coachpraktijk. “Appelleren we in ons werk niet dagelijks aan de wilsvrijheid van de cliënten? Gaan velen van ons niet stilzwijgend uit van het menselijk vermogen om opnieuw te beginnen?”, filosofeert Sijtze de Roos. Hij neemt aan de hand van het gedachtegoed van Hannah Arendt dit vraagstuk over de menselijke vrijheid onder de loep. De opvattingen over en de ontwikkeling van de vrije wil zijn veranderd in de loop der tijd. Ontwikkelingspsycholoog Gerrit Breeuwsma geeft een psychologische analyse hiervan en hij beschrijft de complexiteit en de invloed van de relatie en de situatie. Dit ervoer Philip Zimbardo aan den lijve, met zijn wereldberoemde Standford Prison Experiment. “Ieder mens loopt de kans om onder de druk van de sociale omstandigheden ’slecht’ gedrag te vertonen. Maar ook ieder mens heeft de kans om een ‘alledaagse held’ te worden en van de wereld een betere plek te maken.” Een ander inspirerend voorbeeld is Siegfried Aikman, coach van het Japanse herenhockeyteam. Zijn drijfveer om te winnen, leidt hem tot culturele inzichten en een creatieve aanpak. Arnoud Plantinga nuanceert het ‘willen’ enigszins. Hij promoveerde op de betekenis van schaamte in situaties van armoede. Is armoede of rijkdom een kwestie van willen? “Dit is niet helemaal onzin, maar sommige mensen hebben gewoon pech en kunnen in een poverty trap terecht komen.” We hopen in deze uitgave te laten zien dat de (vrije) wil complex is en vele nuances kent. Toch concludeert Breeuwsma dat het een sociale functie heeft om in de vrije wil te geloven. Mensen die niet of minder in de vrije wil geloven, zijn sneller geneigd om zich te misdragen. Dan hebben mijn ouders het toch goed gedaan. Janet Rienties Hoofdredacteur Tijdschrift voor Coaching janet@tvc.nl INHOUD THEMA 'WIL' (september 2019) WIL Wees vrij! (maar met mate), Gerrit Breeuwsma In gesprek met Philip Zimbardo: Iedereen kan een held zijn, Marnix Reijmerink, Klaartje van Gasteren & Jakob van Wielink Wat wil de coach, Saskia Teppema In gesprek met Arnoud Plantinga: Een kwestie van willen?, Veronica Waleson IK-ANDER De gevangenis die ‘schaamte’ heet, Michiel Soeters Ik wil niet verslaafd zijn of wil ik het toch wel?, Nina de Ruiter Er gaat niets verkeerd, Ad Maas Waar een wil is, is een weg. Of niet? ORGANISATIE In wat je wilt is er altijd een weg, Marijke Lingsma & Francine ten Hoedt Heibel in je hersens, Francine & Richard ten Hoedt De wil om te helpen, Yvonne Burger Over de wil en de weg, Anita Beecheno MAATSCHAPPIJ Jonge wereldverbeteraars, Erica Kuyters Hannah Arendt: Denken, willen, oordelen en handelen, Sijtze de Roos Pleidooi voor erkenning, Annette Nobuntu Mul Gevaarlijke wildgroei aan coaches?, Ronald Wolbink, Karen Walthuis, Jikke de Ruiter & Sijtze de Roos
€ 6,95Vertrouwen (juni 2019)
De basis van vertrouwen ligt in de vroege kindertijd bij een veilige hechting. Volgens Juffer (2006) is ongeveer 30-40 % van de Nederlanders onveilig gehecht. Zij hebben minder vertrouwen in de wereld, in andere mensen en in zichzelf dan veilig gehechte mensen. Dit heeft gevolgen voor gezonde relaties op volwassen leeftijd, leert de lezing van Hannah Cuppen. Uit onderzoek (Leenders, 2015) blijkt dat een onveilige hechting ook invloed heeft op het werk en de manier van leidinggeven, beschrijft Sandra Boukaert, expert op het gebied van veiligheid binnen organisaties en teams. Dit is nogal wat. Vertrouwen is niet zo makkelijk en vanzelfsprekend als het soms lijkt. Omdat de eerste levensjaren zo belangrijk zijn, laten we ‘professionele’ opvoeder, Atie van Gennip, aan het woord. Zij pleit voor een opvoeding zonder straffen of belonen en nodigt uit om een manier te zoeken die recht doet aan de behoefte van de opvoeder en het kind. Ook Mieke Bouma ziet het belang van het vergroten van het basisvertrouwen in de kindertijd, ´opdat de val uit het paradijs minder hard zal zijn´. We hopen dat iemand beter met ‘ongelukkig zijn’ zal kunnen omgaan en de moed heeft om de held in het eigen verhaal te worden. Wie dat is gelukt, is ex-gedetineerde, Toon Walravens. Na een worsteling en keerpunt in zijn leven werpt hij zich op als pleitbezorger voor een menselijke behandeling van gedetineerden. Het gaat om wat coaches ook doen: zonder oordeel naar het echte verhaal van de ander luisteren. En daarbij present blijven, ook als het spannend en ongemakkelijk is. Hoe zit het met het vertrouwen van militairen als ze in extreme levensbedreigende omstandigheden terechtkomen? Anne Verbokkem en Michiel Soeters verkenden hoe bij defensie wordt gewerkt aan het kweken van onderling vertrouwen. Een ander bijzonder verhaal is dat van Azim Khamisa. Hij koos na de moord van zijn enige zoon voor de weg van vergeving en compassie in plaats van haat en verbittering. Zo vond hij uiteindelijk zijn roeping. Uit beide verhalen komt naar voren dat vertrouwen hard werken is. Vertrouwen bestaat bij de mogelijkheid van wantrouwen, filosofeert Marjan Slob, die voor ons analyseert hoe het hiermee zit in onze maatschappij, bij overheidsinstanties, organisaties en binnen coaching. Waar vertrouwt de coach eigenlijk op? Al denkend en sprekend met collega’s beschrijft Ericka Kuyters hoeveel vanzelfsprekendheden en aannames hier meespelen. Janet Rienties Hoofdredacteur Tijdschrift voor Coaching janet@tvc.nl NHOUD THEMA ‘VERTROUWEN` (juni 2019) VERTROUWEN Vertrouwen in herstel van gedetineerden, Michiel Soeters Er waren slachtoffers aan beide zijden van het geweer, Marnix Reijmerink, Klaartje van Gasteren & Jakob van Wielink Op zoek naar vertrouwen, Sijtze de Roos IK-ANDER Bouwen aan vertrouwen, Mieke Bouma Werelds welvaren, Saskia Teppema Opvoeden zonder straffen en belonen, Atie van Gennip Vertrouwen winnen is een kunst Zonder angst vertrouwen in elkaar, Veronica Waleson Waar vertrouwt de coach op? Ericka Kuyters ORGANISATIE De wurggreep van vertrouwen, Francine ten Hoedt Vertrouwen, Yvonne Burger Ik werk dus ik ben, Jikke de Ruiter Vertrouwen is een heroïsche daad, Sandra Boukaert De dialoog als succesfactor voor een lerend team, Ben Roelvink & Leen Quist MAATSCHAPPIJ Op het scherp van de snede, Michiel Soeters & Anne Verbokkem Psychologische basisbehoeften in de coachpraktijk, Eva van Duin Groter denken kleiner doen, Sijtze de Roos “De aandacht verschuiven van de twijfels naar het twijfelen zelf”, Johan Lataster
€ 6,95Mensbeeld (maart 2019)
INHOUD THEMA ‘MENSBEELD` (maart 2019) MENSBEELD Welk mensbeeld past het beste bij coaching?, Ron van Deth Vrijdenken, Niko Stammes Welk mensbeeld zegt u? Saskia Teppema IIn gesprek met dr. Edith Eva Eger, Marnix Reijmerink, Klaartje van Gasteren & Jakob van Wielink IK-ANDER Wereld- en mensbeelden in coachingstrajecten, Friso Boogerd Zonder liefde coachen, Siets Bakker De stem spreekt of zingt, kraakt, zwijgt, Frank van der Mijn, Heleen Grooten & Alet Wildmann Gericht op Groei, Christian van Zweden Bezieling als rode draad bij coaching, Peter Gerrickens ORGANISATIE Fons Trompenaars: Geen dilemma betekent stilstaan, Veronica Waleson Mensbeeld, Yvonne Burger Ewald Engelen: Groei is het probleem niet de oplossing, Sijtze de Roos De uitputting van het humanisme, Jikke de Ruiter Mensbeelden en de mores van de coach, Ronald Wolbink MAATSCHAPPIJ In gesprek met Gerard Koolschijn, Michiel Soeters Charles Taylor over de bronnen van het zelf, Sijtze de Roos Ubuntu gezien door Nobuntu, Ad Maas Paul Verhaeghe over intimiteit, Sijtze de Roos Voorwoord Doorgronden of erkennen In de missie van het Tijdschrift voor Coaching staat dat het een vak- en visieblad wil zijn dat inspireert om te leren en kennis te delen. Hierbij hoort het stellen van fundamentele vragen aan de coach, zoals: Welke (on)bewuste opvattingen en aannames heb jij over de mens en hoe die zou moeten zijn? Wat ligt ten grondslag aan jouw handelen en aan jouw manier van coachen? Ofwel, welk mensbeeld heb jij? Hoog tijd om hier bewust bij stil te staan. Wat is een mensbeeld? Ronald Wolbink beschrijft en verduidelijkt dit begrip en de impact hiervan op de mens, organisatie en maatschappij. Ron van Deth schetst een overzichtelijke waaier met de meest gangbare benaderingen binnen coaching. Hoe gaat de coach om met zijn mens- en wereldbeeld binnen een coachtraject? Het beste als explicit minimizer, is de opinie van Friso Boogerd. Ter inspiratie komen bijzondere mensen met een uitgesproken zienswijze aan het woord. Fons Trompenaars wordt gedreven door de vraag hoe culturele dilemma’s in de zakenwereld te overstijgen en de (tegen)polen met elkaar te verzoenen. Geen dilemma betekent stilstaan, is zijn mening. Edith Eger overleefde Auschwitz en roept op het leven niet als slachtoffer te leven, maar als vrij mens. We hebben altijd de keuze, is haar overtuiging. De nalatenschap over het vrijdenken van Dominee Schermerhorn ( 1866-1956) is voor Niko Stammes nog steeds een inspiratiebron en leidraad in zijn werk als coach. Ubuntu, een visie op een humane wereld, is de drijfveer van Annette Mul en Peter Gerrickens deelt zijn mensbeeld over ziel en persoonlijkheid en hoe hij dit toepast bij zingevingsvragen. Er is een rijk scala aan mensbeelden en coachbenaderingen. Welke benadering is nu het meest effectief voor de coach? Het humanisme wordt meerdere malen omarmd, maar volgens Jikke de Ruiter is deze ideologie aan reparatie toe. Opvallend is dat veel auteurs buiten een oordeel blijven, maar allen pleiten voor meer bewustzijn. Twee uitspraken in deze uitgave die mij inspireren zijn die van Yvonne Burger en Sijtze de Roos. Burger stelt dat de effectiviteit van coaching mede wordt bepaald door het geloof van de begeleider in de eigen aanpak. Coach reflecteer en stem jouw coachstijl af op waar jij werkelijk in gelooft! De Roos besluit zijn boekbespreking Sources of the Self (Taylor, 1989) met de prachtige woorden: Het is met de mens als met diamanten: een ondoordringbare kern en vele facetten. We zullen denk ik, ons zelf (lees ook mensbeeld) nooit doorgronden. Maar we kunnen elkaar – en zo onszelf – wel erkennen. Het hangt er maar vanaf hoe de zon erop valt, of hoe je zelf het licht erop laat schijnen. Janet Rienties Hoofdredacteur Tijdschrift voor Coaching janet@tvc.nl
€ 6,95Lichaam (december 2018)
INHOUD THEMA ‘LICHAAM’ (december 2018) In gesprek met Pat Ogden, Leona Aarsen Susanne Täuber: Rook niet! Drink niet! Wreet niet!, Jikke de Ruiter Mijn mooie, wijze lijf, Marlou van Paridon De caleidoscoop van lichaamsgerichte coaching IK-ANDER Tantra, Marije Oostindie & Martina Gijsbers Zien en gezien worden, Ericka Kuyters Van burn-out naar levenskunst, Anita Roelands & Robert Stamboliev Oogjes dicht en snaveltjes toe, Sido van der Meulen Minder ademen voor een betere gezondheid, Jan van Zuijlen & René van den Heuvel ORGANISATIE Vormgeven aan collectief leren in organisaties, Marijke Sybesma Mart van Dinther: De drie letters van het hbo, Sijtze de Roos Lichaam, Yvonne Burger George Kohlrieser: Over hoe vrouwen en mannen verbinden, Klaartje van Gasteren & Anne Verbokkem-Oerlemans MAATSCHAPPIJ Mamma, ga ik eerder dood dan jij?, Francy op het Roodt Wij allemaal, Saskia Teppema De fenomenologie van de waarneming, Sijtze de Roos BeBright: Vitaliteit? Begin vooraan, Veronica Waleson Lichaam Als ik terugkijk op momenten in mijn leven zijn niet de gesprekken, maar de ervaringen die ik aan den lijve heb ondervonden het meest blijven hangen en het leerzaamst voor mij geweest. Dat hoor ik vaker. Wat vertelt het lichaam ons en hoe kan dit ingezet worden binnen coaching? In deze uitgave verkennen we wat het lichaam ons te bieden heeft en zoomen we in op enkele meer lichaamsgerichte vormen van coaching. We openen deze uitgave met een interview met de Amerikaanse Pat Ogden, grondlegster van de bekende Sensorimotor Psychotherapy. Zij pleit voor een paradigmaverschuiving. Zij wil van een ‘praatkuur’ naar een model dat ook rekening houdt met de dominante rol van non-verbale, fysieke, impliciete processen. Het lichaam spreekt duidelijk tot wie weet hoe te luisteren, is haar ervaring. Dit is niet nieuwe. Ook tantra, een al duizenden jaren oud spiritueel pad, ziet het lichaam als toegang tot heelheid, aldus Marije Oostindie en Martina Gijsbers. Door af te stemmen op de taal van je lichaam, ontdek je hoe je je op dat moment verhoudt tot jezelf, de ander en de omgeving. Een willekeurige zoektocht door coachland leverde een kleurrijke caleidoscoop op van lichaamsgerichte individuele coaching. Het varieert van stem- en dans- tot bokscoaching. Bij elke vorm lijkt het te gaan over het verbinden van het hoofd met het hart of de binnen- met de buitenkant. Ieder coacht op de manier die bij hem of haar past. Een mooi voorbeeld vind ik Howard van Dodemont, acteur, regisseur en coach. Deze achtergrond maakt hem een meester in het ‘zien’ van de taal van het lichaam. Zonder te oordelen of te interpreteren deelt hij zijn observaties met de coachee, waardoor deze zich bewust wordt van de gedachten en gevoelens die er op dat moment in hem omgaan. Ook op organisatieniveau staat het lichaam, het fysiek en mentaal welbevinden van de medewerkers in de belangstelling. Strategie- en innovatiebureau BeBright pleit ervoor om vitaliteit op te nemen in de visie van elke organisatie. George Kohlrieser deelt wat in zijn optiek, vrouwelijke en mannelijke leiders te geven en te leren hebben. Met al deze aandacht voor het lichaam, gezondheid, voeding, het jong, mooi, gelukkig en succesvol moeten zijn, ligt er ook een gevaar op de loer. Lukt het niet om aan deze maatstaven te voldoen dan volgt er een moreel oordeel en zelfs maatschappelijke uitsluiting. Universitair hoofddocent en sociaal psychologe, Susanne Täuber, waarschuwt dat met name de lageropgeleiden de dupe worden van dit politiek beleid en dat dit leidt tot maatschappelijke polarisatie. Dit lijkt me juist niet wat we willen. Een mooie overdenking voor Kerst. Namens de redactie en uitgeverij Kloosterhof wens ik u fijne feestdagen.
€ 6,95Geloof (september 2018)
INHOUD THEMA 'GELOOF' (september 2018) In gesprek met Rabbijn Awraham Soetendorp Interview met Kim Phuc Phan Thi, het napalmmeisje Ongelooflijk In gesprek met Douwe Draaisma Geloof in noblesse IK-ANDER “Geloof je dat het ooit nog goed met me komt?” Impact religieuze opvoeding vaak onderschat Rituelen met handen en voeten Oordelen houdt een illusie in stand Geloof in de helende kracht van de natuur ORGANISATIE Het goede werk Geloof Het nut van rituelen Inspire and Be Inspired MAATSCHAPPIJ Een heilige ruimte inrichten Jikke de Ruiter in gesprek met Sijtze de Roos en Ad Maas Geloven in je eigen plek door de ogen van een ander? Reuzen op lemen voeten GOED GELOVIG Meer dan 50 jaar geleden wilde mijn katholieke, Limburgse moeder trouwen met mijn Overijsselse vader. Mijn vader woonde vlakbij de Duitse grens waar aan de ene kant van de straat protestante gezinnen woonden, en aan de andere kant van de straat katholieke gezinnen. De kinderen uit andersgelovige gezinnen mochten niet met elkaar spelen. Gelukkig woonde mijn vader aan de katholieke kant van de straat. Was hij protestant geweest dan had het huwelijk sowieso niet gesloten kunnen worden, want het gezegde stelt: twee geloven op een kussen, daar komt de duivel tussen. Maar hetzelfde geloof was niet genoeg: “Was hij ook een goede katholiek?”, vroeg mijn strenggelovige oma zich vertwijfeld af. Mijn ondernemende en avontuurlijke vader nam het geloof niet zo strikt. Hij kon Jezus en God niet goed plaatsen. Maria sprak hem wél aan, tot haar wilde hij wel bidden. Waarom juist Maria, heeft hij me helaas nooit uitgelegd. Waarin mensen vandaag de dag geloven is heel verschillend. Deze diversiteit hopen we te laten zien in deze uitgave. ‘Het napalmmeisje’ Kim Phuc heeft haar leven uiteindelijk een positieve wending weten te geven door te kiezen voor vergeving na het lezen van een opdracht in de Bijbel. Rabbijn Awraham Soetendorp pleit voor een betere, vreedzame wereld en roept op tot compassie en verbinding. Boeddhist Tom Hannes gelooft in noblesse en zen als middel om beter te oordelen. Een sjamanistische oefening over de helende kracht van de natuur beschrijft natuurcoach Linda Zwemer. Psychiater Klaas-Jan Pos vertrouwt op de eigen wijsheid en Reijmerink, Van Gasteren, Wielink en Wilhelm zijn overtuigd van de coach als bron voor onvoorwaardelijke hoop door scheppende aandacht. Ook de mogelijke keerzijde van een religieuze opvoeding wordt besproken. Inge Bosscha biedt hulp aan ex-gelovigen wanneer de geloofsgemeenschap niet meer past, en ondersteunt coaches bij dergelijke vragen. Hoogleraar geschiedenis en psychologie Douwe Draaisma stelt dat onze herinneringen en interpretaties in de loop der tijd onbetrouwbaar blijken. Wat kunnen we nog geloven? Was mijn vader een goede katholiek? Mijn oma besloot een brief te schrijven naar de pastoor van mijn vaders dorp. Zij kreeg een brief terug waarin de pastoor uitgebreid berichtte over de katholieke gewoontes van mijn vaders familie en over zijn gedrag. Dit was niet geheel onbesproken, maar grote zonden had hij ook weer niet begaan. Gelukkig kon dit probleem, zoals wel meer problemen binnen het milde katholieke geloof, worden opgelost. In het dorp van mijn moeder werden twee missen opgedragen aan mijn destijds 23-jarige vader en werd door de hele gemeenschap voor hem gebeden. Toen mochten ze trouwen.
€ 6,95Familie (juni 2018)
INHOUD THEMA ‘FAMILIE’ (juni 2018) Gen geen excuus voor slecht gedrag, Sanne van Otterdijk Jean-Paul Munsch: Een andere kijk op procesbegeleiding, Sijtze de Roos In gesprek met Matty Hakvoort: Wie vrij wil denken, heeft ruimte nodig, Veronica Waleson Is dan alles familie?, Saskia Teppema IK-ANDER Familieopstellingen bij coaching, Els Thissen Terug naar wat verloren ging, Jakob van Wielink & Leo Wilhelm Samenleven met ADD, Herman de Neef Echtscheiding, Ericka Kuyters Een last aanpraten ORGANISATIE Manon Ruijters over ‘Het goede werk’, Marijke Lingsma & Marijke Sybesma Integratie van werk en privé, Elke Geraerts & Miet Leijssen Familie, Yvonne Burger Coachen van familiebedrijven, Helma de Lorijn MAATSCHAPPIJ Denker des Vaderlands René ten Bos: Weet waar je vandaan komt, Jikke de Ruiter Ja vader, nee vader, Sijtze de Roos Familie en gedrag Familie vormt een bron van inspiratie en een bron van ellende; denk aan erfelijkheid, opvoeding en cultuur in positieve en negatieve zin. Dit was de eerste reactie die dit onderwerp opriep bij de redactie en deze twee kanten willen we belichten in deze uitgave. We beginnen deze zoektocht met een wetenschappelijke analyse over de vraag of gedrag genetisch overdraagbaar is of het resultaat van de opvoeding. Vanuit de wetenschap geeft epigenetica Sanne van Otterdijk, hoop door te stellen dat het gen geen excuus is voor slecht gedrag. Genen zijn te ‘resetten’ en het is daardoor mogelijk dat veranderingen van genexpressies in de hersenen consequenties hebben voor het gedrag van het individu. Leed binnen een familie lezen we in de brief aan alle kinderen van gescheiden ouders, geschreven door de jongeren van Villa Pinedo, opvangplek voor kinderen van gescheiden ouders. “Troost jij je verdrietige ouders?”, “Voel jij je verantwoordelijk voor hun geluk?”, vragen ze aan lotgenootjes. En wat als kanker een naast familielid treft. “Je moet de gezonde kant van de mensen gebruiken als tegenwicht aan de zieke kant”, aldus Matty Hakvoort, initiatiefnemer en psychiater van Huis aan het Water. De coach kan hieraan bijdragen door vanuit een medemenselijk gevoel van kwetsbaarheid aan te sluiten. “Noem het een ‘ego-loos aanwezig zijn.” Ook het samenleven met een gezinslid dat belast is met een psychische aandoening vraagt veel van de omgeving. Herman de Neef stelt dat je voor structurele oplossingen naast persoonlijke begeleiding niet om de direct betrokken familieleden heen kunt. Aan familie zit ook een mooie kant. Els Thissen, expert op het gebied van familie- en systeemopstellingen, gaat ervan uit dat kinderen bewust of onbewust familiepatronen van hun ouders kopiëren. Het volgen van zo’n patroon kan op den duur zorgen voor stagnaties in het leven. “Als het doordringt dat het volgen van een familiepatroon liefde als onderstroom heeft, werkt dat helend in de persoon en in de relatie”, aldus Thissen. Verder onderzoeken we in deze uitgave met Jean-Paul Munsch, gezinstherapeut en organisatiebegeleider, de overeenkomsten en verschillen tussen gezinnen en teams in organisaties. Hij benadrukt het belang om mensen in zowel gezins- als werksituaties te erkennen om zo hun isolatie en eenzaamheid te doorbreken. Om integratie van werk en privé te vergemakkelijken beschrijft Elke Geraerts enkele veelgemaakte denkfouten en praktische tips. Tot slot: de redactie heeft als doelstelling visievormend te zijn. Daarom willen we u van harte uitnodigen om te reageren op de artikelen en samen de dialoog aan te gaan om van elkaar te leren. Dat kan via redactie@tvc.nl
€ 6,95Rebels (maart 2018)
INHOUD THEMA ‘REBELS’ (maart 2018) Kikkercoaches laten zich niet kussen, Jan Ruigrok & Karen Walthuis Het empathisch teveel - In gesprek met Ignaas Devisch over een werkbare onverschilligheid, Jikke de Ruiter Klokkenluiders en hun ongewisheid, Ad Maas Wat je zegt dat ben je zelf - Over de disciplinering van coaching en training, Robin Brouwer Column: Rebels, Yvonne Burger Rebel with a cause, Sari van Poelje Potentie? Passie? Presteren?, Ronald Wolbink De rebel onder de douche, Riekje Boswijk – Hummel Corporate rebel, Petra de Bruijn Gamechangers, Prof. dr. Wiepke Cahn, Drs. J.W. Meinsma, Steven Bless, Fred Cohen, Sanderine van Odijk Betekeniseconomie, Ericka Kuyters Hoe te coachen voor transformationele impact, Joyce Moons Column: Het eerste oordeel, Saskia Teppema Casus: Hoe zwaar voel jij je? Joost Crasborn, Philine Spruijt, Adelka Vendl, Frits van Kempen Column: Uit het kader breken, Lia Bolte Zonder wrijving geen glans - Rebellie als motor achter verandering, Hans Peter King Wat doen we met het gebrek aan regulering in coaching? Erik de Haan Uit de boekenkast: De Opstand der Horden - Ortega y Gasset over de rebellie van de ‘massamens’, Sijtze de Roos De diplomatieke rebel - Over Wolfgang Mattheuer, Saskia Teppema In woord en daad Het is altijd interessant om te zoeken naar de oorsprong van een woord. Uiteraard stamt het woord uit het Latijn en het staat voor: balorig, balsturig, dwars, geneigd tot verzet, in opstand komen, ongehoorzaam, ongezeglijk, oproerig, opstandig, revolutionair, tegendraads, weerspannig, weerstrevend, wild en woest van kwaadheid. Ik voel me hier tamelijk goed bij thuis, maar ik heb wel een voorkeur voor de meer schelmachtige en cabareteske vormen ervan. Het zit me als rebel vaak mee, want er valt heel wat te rebelleren. Zo presenteerde de uitgever van dit blad op internet tien tips om als coach collega’s te ondersteunen. Kloosterhof deinst nergens voor terug, maar mijn rebelse ik ook niet: Coach vraaggestuurd: er is vaak geen te sturen vraag; bied dus vriendelijk een onderlinge werkwijze aan. Creëer een moment: geen moment creëren gaat niet, dus deze verbale onzin sla ik over in het licht van de eeuwigheid. Geef aan dat elke bijeenkomst democratisch is geprijsd, ook als je overloopt van empathie. Verhelder je rol: niet nodig want door deze coaching te aanvaarden heb je je rol al geprogrammeerd. Gedachten ordenen van de collega, en Keuzes maken en handelen: te veel kans op het fabriceren van schijn; beperk je tot gezichtspunten die ertoe doen en gun je collega een week om een zelfvoorstel bij elkaar te wikken en wegen Blijf objectief: dan moet je objectief begonnen zijn; reageer verstandig subjectief en laat vooral andere kanten zien Ken je grenzen: waak als coach uit de Randstad voor coaches van over de IJssel, de Maas en de Schelde; ze zijn te eigenzinnig. Houd zakelijk en privé gescheiden: een punt om af te haken voor collega’s buiten de Randstad; alles productief met elkaar verbinden natuurlijk. Begeleid je collega zoals zij begeleid wil worden: dat doe je natuurlijk niet; ‘help’ iemand juist niet haar problemen in stand te houden Gebruik methodes en technieken: nooit doen, werkt starheid en protocolachtig gedrag in de hand. Voor wetenschappers wel vervelend, omdat daarmee onderzoek naar effectiviteit onderuitgehaald wordt. Sorry Roos. Nu is de vraag: ben je rebels voor jezelf of tellen de ‘voorwerpen van je aanhoudende zorg’ ook mee? Dat dacht ik wel.
€ 6,95Oordeel (december 2017)
INHOUD THEMA ‘OORDEEL’ (december 2017) Ethische normen voor coaches, Alexander Vreede Zo klaar als een klontje… of toch niet? Karen Hamaker-Zondag In gesprek met Joseph Oubelkas: Waardigheid en witte tanden, Annette Nobunto Mul In gesprek met Robert Stapert: De twee werkelijkheden van het hbo, Sijtze de Roos Doorbijten, Chris Rooijakkers IK-ANDER Dynamische Oordeelsvorming is meer dan gewoon een methode, Sido van der Meulen & Saskia Teppema Een eerste indruk, maak je maar een keer, Erwin van Meekeren Meerzijdige partijdigheid, Ericka Kuyters De kracht van oordeelloos luisteren... en de kanttekeningen, Tjerk van der Ham En nu... Moreel beraad ORGANISATIE Olifantenpaadjes, Sijtze de Roos Ongrijpbare emotie, Peter Fijbes Een cultuur voor iedereen, Alex Engel Het eerste oordeel, Saskia Teppema Organisatiecoaching op basis van de vijf kritieke succesfactoren, Ger van Doorn MAATSCHAPPIJ In gesprek met Inge Schilperoord: Onderscheid tussen begrip en goedkeuring, Veronica Waleson Albert Camus over het absurde bestaan, Sijtze de Roos Wat is fout? Oordeel zelf Aanvankelijk wilde de redactie dit themanummer ‘Fout’ noemen, omdat ik, zonder me van kwaad bewust te zijn, een stukje tekst had aangepast tot groot ongenoegen van de auteur. Fout! Maar wat is fout? Fout heeft te maken met een oordeel. We kunnen oordelen over iets of iemand, inclusief onszelf, op basis van objectieve criteria of ons gevoel. We kunnen beoordelen, veroordelen en ophemelen. Dit zijn verschillende kanten van dezelfde medaille. Omdat oordelen met je gevoel te maken kan hebben, kan ‘fout’ dus heel verschillend beleefd worden. Dat wat je in positieve of negatieve zin triggert, heeft voornamelijk met jezelf te maken, legt Karen Hamaker uit in haar artikel. De wetenschap leert ons dat we altijd en razendsnel oordelen. Door minder dan een halve seconde naar een stem te luisteren hebben we onze mening over de ander klaar, lezen we in het artikel van Van Meekeren. Is dat dan fout? Moeten we proberen onze (voor)oordelen overboord te zetten? Oordelen kunnen ons ook juist scherp houden en een positieve kracht zijn, stelt Tjerk van Ham: “Ik ben het er niet mee eens, ik ga het veranderen!” Robert Stapert, veelgevraagd adviseur in het hbo, heeft deze handschoen opgenomen. Coaches komen in de praktijk regelmatig voor dilemma’s te staan en het blijkt vaak moeilijk om te oordelen wat goed of fout is. Waarop baseert een coach zijn oordeel en welke hulpmiddelen staan hem ter beschikking? Alexander Vreede geeft in zijn artikel enkele overwegingen weer die behulpzaam kunnen zijn in situaties waar ethische normen in het geding zijn. Binnen coaching kunnen de Dynamische Oordeelsvorming en Meerzijdige Partijdigheid ons helpen om tot een afgewogen en wijs resultaat te komen. Verder voelen we de druk van onze cultuur in de column van Chris Rooijakkers. En durf jij naar je donkere, verborgen kamer te kijken waar instincten, reflexen en schaamte huizen? Hoe meer je je kunt inleven, hoe minder je geneigd bent om te oordelen over anderen, lezen we in het interview met Inge Schilperoord. Als ik door deze uitgave blader, kom ik tot de conclusie dat het goed is om onze oordelen te omarmen, te onderzoeken en ons bewust te zijn waar ze vandaan komen. En indien nodig om te zetten in een positieve kracht. Ericka, ik hoop dat we dat hierbij gedaan hebben. Namens uitgeverij Kloosterhof en de redactie van het Tijdschrift voor Coaching wens ik jullie alle goeds in 2018!
€ 6,95Druk druk druk (september 2017)
INHOUD THEMA ‘DRUK DRUK DRUK’ (september 2017) De stress te lijf, Wilma de Rek & Witte Hoogendijk In gesprek met Thijs Lijster: De vlucht naar Binnen, Sijtze de Roos Niet je kop eraf, maar de dop eraf, Chris Rooijakkers In gesprek met Ignaas Devisch: Pleidooi voor mateloosheid, Jikke de Ruiter IK-ANDER Burn-out, Veronica Waleson In gesprek met Arjan van Dam: De kunst van het falen, Jikke de Ruiter Balans tussen droom en realiteit, Annette Nobuntu Mul En nu... Katinka ORGANISATIE Hype of duurzaam fenomeen, Sijtze de Roos Balans door een includerende interactiecultuur, Don Binnendijk & Jol Stoffers Column, Saskia Teppema Het coachvak professionaliseert en verbreedt zich, Marijke Lingsma & Marijke Sybesma MAATSCHAPPIJ Hard werken en het privéleven: goed te combineren?, Emile van Amerongen Bob Dylan: All I really want to do, Sijtze de Roos Als je iets verandert in het onderbewuste, dan is het ook echt veranderd, Luc Van De Steene Moving & Being Moved, Lukas Heijdt Druk druk druk Op mijn bureau ligt een stapel coachboeken met tips en theorie over hoe we sneller en efficiënter kunnen werken en leven. Daarnaast een stapel boeken over floreren, passie, mindfulness, zingeving en authenticiteit. In deze tijd wordt heel wat van de mens gevraagd; we hebben het druk en ervaren druk. De Wereldgezondheidsorganisatie heeft stress zelfs uitgeroepen tot de ‘Gezondheidsepidemie van de 21e eeuw‘. Apart als je bedenkt dat men een halve eeuw geleden voorspelde dat verveling als gevolg van de automatisering en de technologische vooruitgang, het grote probleem van de deze tijd zou zijn. Om de kern van de verklaring van dit probleem te vinden moeten we, volgens psychiater en hoogleraar Witte Hoogendijk, terug in de tijd. Geen honderd jaar, maar miljarden jaren. Ons stresssysteem is nog precies hetzelfde als in de tijd waarin de homo sapiens zijn intrede deed en de mens ronddoolde door de natuur, voornamelijk fysiek aan het werk om te overleven. Terwijl de bezigheden van vandaag vooral verricht worden door onze hersenen. Ons stressresponssysteem is hier nog niet aan aangepast; de balans tussen stressor en stressrespons groeien uit elkaar. Een rondgang door ons werkveld laat een rijke schakering aan benaderingswijzen zien voor dit probleem. De coachaanpakken variëren van biofeedback, lichaamsbewustzijn, positieve psychologie, organisatieopstellingen tot perfectionisme coaching, topsport coaching en faalangsttraining. Arjan van Dam leert dat je pas faalt als je je betekenis als mens koppelt aan je succes. Is het erg dat we het druk hebben? Ignaas Devisch laat een tegengeluid horen door te stellen dat een zekere rusteloosheid nodig is. Hij haalt onze drukte uit het negatieve en pleit voor een leven met bezigheden die je de moeite waard vindt om je mateloos in te verliezen. Wat opvalt in deze uitgave is dat verschillende auteurs concluderen dat haast en stress geen persoonlijke problemen zijn waarvoor een individuele oplossing mogelijk is. Kunst- en cultuurfilosoof Thijs Lijster beschrijft het maatschappelijke verschijnsel van verinnerlijking en verstarring waar de coach in zekere zin een bijdrage aan levert. Hij hoopt dat de coach dit doorbreekt door zich af te vragen hoe hij past in het grotere geheel. Is hij naast een goede professional ook een goede burger met oog voor de omgeving en de wereld om zich heen? Ik kijk naar de stapel boeken op mijn bureau en schuif deze aan de kant. Als ik het goed begrijp, kan ik beter even gaan uitwaaien in de frisse buitenlucht, om me heen kijken, en proberen een goed, solidair mens te zijn. Wat een rust.
€ 6,95Autonomie (juni 2017)
INHOUD THEMA ‘AUTONOMIE’ (juni 2017) Von der Dunk: we kijken in spiegels in plaats van door ramen, Sijtze de Roos Harmonie der tegenstellingen, Froukje D. Wirtz Onder de huid, Chris Rooijakkers Zelfonthulling door professionals, Erwin van Meekeren Automanie, Annette Nobuntu Mul IK-ANDER De dappere dialoog, Hubert Hermans Willem de Jager over coachen en het onbewuste, Ericka Kuyters Van kramp naar kracht, Inga Teekens En nu... Reddende Engel Work in progress, Ben Roelvink & Leen Quist ORGANISATIE Teamcoach in de zorg, Geertje van de Ven, Elvira Nijhof & Daphne Schelkers Hoe word ik poes, Saskia Teppema Gebruik de wijsheid van tribes, Iris Brummelhuis Als vertragen versnellen is, Cees van der Zwan Het dilemma tussen autonomie en organisatie, Veronica Waleson MAATSCHAPPIJ Dilemma’s en andere ongemakken in coaching, Sijtze de Roos Spinoza en autonomie, Miriam van Reijen De succesillusie, Sijtze de Roos Frank Zappa, you are what you is, Jikke de Ruiter Autonomie en tanden poetsen De tiende editie van de Dag van de Coach werd afgesloten met het verhaal van Joseph Oubelkas. Hij vertelde hoe hij, onterecht, vijf jaar gevangen heeft gezeten in Marokkaanse gevangenissen. De omstandigheden waren onmenselijk: vies, vol, wreed en hard. Toch wist hij daar te overleven en een mooier mens te worden. Hoe doe je dat en wat heeft autonomie hiermee te maken? Het verwerven van autonomie is een thema in de ontwikkeling van ieder mens en een veel voorkomende vraag in de coachpraktijk. Een zinvol thema om eens onder de loep te nemen, aldus de redactie. Allereerst verkennen we dit thema door de ogen van historicus Hermann von der Dunk en door de ogen van Spinoza, die stelt dat de mens van nature zoveel mogelijk autonoom wil zijn. Letterlijk betekent autonomie ‘zelf de wet stellend’, ofwel zelfbepalend en zelfstandig zijn. Om de coach hiervoor praktische handvatten te geven beschrijven Roelvink en Quist een handig reflectiemodel van afhankelijkheid naar wederzijdse afhankelijkheid. Ook Inga Teekens beschrijft een nuttig model om van kramp naar kracht te komen. Bij de verkenning van dit thema bleek dat autonomie en zelfreflectie hoog in het vaandel staan in de coachpraktijk. Maar slaan we niet door? “Zijn we bezig met de waarde van het in de spiegel kijken te verheerlijken en vergeten we door het raam te kijken en ons af te vragen wat er in de wereld aan de hand is of wat de wereld nodig heeft?”, aldus het kritische geluid van Von der Dunk en Annette Nobuntu Mul. Froukje Wirtz heeft tijdens haar werkzame leven het spanningsveld tussen autonomie en interdependentie ervaren. Ze beschrijft hoe vrijheid en gebondenheid samenhangen; een tegenstrijdige samenhang, die geldt voor zowel de coach als de coachee. We kunnen, denk ik, iets leren van de moeder van Joseph. Zij heeft begrepen wat autonomie en vrijheid in een afhankelijke situatie inhouden. Zij spoorde Joseph aan om, ongeacht de omstandigheden, zijn verantwoordelijkheid te nemen en er het beste van te maken. Het gaat om je ‘houding’, zegt hij zelf. Dit begon bij hem met tanden poetsen. Hij koos ervoor om ongeacht de viezigheid en het vuile water drie keer per dag zijn tanden te poetsen. Tanden poetsen is voor hem nog steeds een moment van autonomie en vrijheid. Essentieel hierbij was de steun van zijn moeder.
€ 6,95
