logo-professioneel-begeleiden logo-professioneel-begeleiden
Filters

Alle artikelen - Abonneer je nu!

Technologie (volledige uitgave, 20 artikelen)

INHOUD THEMA 'TECHNOLOGIE' (maart 2014) De tirannie van transparantie, Jochum Damstra De app als sleutel tot het maakbare zelf, Catrien Spijkerman Opvoeden tot het virtuele milieu, Sieneke Goorhuis-Brouwer God der Techniek, Saskia Teppema De techniek van effectief coachen, Alex Engel IK-ANDER Experimenteren met zelfcoaching, Gwenda Schlundt Bodien Een ervaring met i-Health, Alex Engel Spinoza’s praktische filosofie toegepast op verslavingszorg, Saskia Teppema Non-duale coaching en therapie, Alexander Zöllner Onder druk wordt alles vloeibaar Techniek in kunst en coaching, Mirjam Dirkx ORGANISATIE Gewoon een spelletje?, Herman Koster Coachen in een technische omgeving, Bert Smeets Leanteamcoaching: praktische organisatiecoaching, Aty Boers & Marijke Lingsma Informatietechnologie en humanisering, Ad Maas MAATSCHAPPIJ Discipline kun je uitbesteden, Jikke de Ruiter Zelfsturing: van binnen naar buiten, Cobi Brouwer Techniek, de mens en de rol van de coach, Ad Maas Van begrip tot behandeling?, Harm Krugers Viktor Frankl over de zin van het bestaan, Jikke de Ruiter Sneller, slimmer, sterker  Mensen ondergaan cosmetische ingrepen om mooier te worden. Wielrenners gebruiken doping om de Tour de France te winnen. En met een pilletje proberen studenten door dat lastige examen heen te komen. Wat vindt u van zulke verbetertechnologieën? Wat kan wel, en wat kan niet, en waarom eigenlijk niet? Met deze vragen opent de ‘SuperMensTest’ van het Rathenau Instituut. Bovenstaande voorbeelden geven aan hoe de technologie in ons leven sluipt en ons, soms ongevraagd, voor ethische kwesties stelt. Yvonne Zonderop geeft op haar site www.onsdigitaleleven.nl een overweldigend overzicht van de vele gebieden waar de technologie haar intrede heeft gedaan. Technologie beïnvloedt de economie, de gezondheidszorg, de politiek en de wetenschap. Maar ook onze cultuur, waarden, omgangsvormen, relaties en ons zelfbeeld. Deze opmars is niet te stuiten en het is onbekend waartoe deze leidt. In deze uitgave proberen we zicht te krijgen op hoe deze onvermijdelijke maatschappelijke veranderingen hun weerslag hebben op de mens en het vak van de coach. Filosoof Jochem Damstra ziet een spanningsveld dat hij omschrijft als ‘de tirannie van de transparantie’. Hoe gaan we om met het ideaal van een transparante wereld versus het gevaar van controle en het overal zichtbaar zijn? Nieuwe waarden als participatie, passie en transparantie botsen met oude waarden als autonomie, authenticiteit en vrijheid. Dit vraagt van ons dat we weten wat we willen en kiezen voor een weloverwogen (digitale) identiteit. Hier ligt een taak voor de coach. Een andere zijde van de technologie vormen de praktische voordelen voor de coach. Met name de ontwikkelingen in de informatietechnologie en de technische hulpmiddelen kunnen het uitoefenen van het beroep gemakkelijker en efficiënter maken, aldus Alex Engel in zijn artikel. Denk aan de mogelijkheden van chat, skype, elektronische meetinstrumenten, serious games, op maat gemaakte learning blocks en apps. Hoe dat nu voelt om via de app ‘gecoacht’ te worden leest u in een ervaringsverslag van Catrien Spijkerman. Er zijn voordelen maar ik ben me ook bewust van de ongewenste gevolgen voor de samenleving, zoals ongelijkheid en het ontstaan van een maatschappelijke ratrace. Maar wie ben ik om te zeggen dat anderen niet hun voordeel mogen doen met de mogelijkheden die technologie biedt? Volgens de test van het Rathenau Instituut balanceer ik tussen de sociale speler en de vrijdenker. Hoe verhoudt u zich tot deze ontwikkelingen? Doe de SuperMensTest: www.rathenau.nl/nc/supermens-test

€ 6,95

Zelfsturing: van binnen naar buiten

Auteur: Cobi Brouwer

Het boek ´Onorthodoxe Interventies bij Coachen’ uit 2002 van Cobi Brouwer won in oktober 2013 de NOBCO-juryprijs ‘Beste coachboek van de laatste 10 jaar’. In dit boek geeft zij vorm aan het fenomeen van de onorthodoxie in het coachvak: de kunst van de coach om iemands comfortzone zo te ontregelen, dat deze in beweging kan komen en de eigen begrenzing leert verleggen. Een nabije relatie met een coachee is hierbij de noodzakelijke basis. Cobi werkt aan innovatie en diepgang van het coachvak, op dit moment vooral in maatwerkopleidingen en in individuele trajecten. Ze studeerde af als veranderkundige, deed vervolgopleidingen in NLP, MBA en systeemopstellingen en ze is Tibetaans boeddhistisch psycholoog. Dat zij met haar boek deze prijs won, is reden om Cobi’s visie op het coachvak te onderzoeken. Verleden Coachen als beroep is voor mij op een natuurlijke manier ontstaan. In 1987 vroeg iemand me om haar te coachen. De vraag verraste me, omdat ik mezelf toen nog niet identificeerdemet dit beroep. Hierna volgden er als vanzelf nieuwe vragen en trajecten. Mijn achtergrond als supervisor was nuttig. Supervisie heeft haar grote kracht in het ontwikkelen van innerlijke reflectie. Bij coachtrajecten verlegde ik het accent naar het ontwikkelen van toekomstig perspectief en het bereiken van resultaat. Dat coachen als vak zo snel groeide, is te verklaren vanuit de tijdgeest van de laatste twintig jaar, waarin we individueel en collectief erop gericht zijn geweest om onszelf doelgericht te ontwikkelen. De kracht van coachen is de aandacht voor de mogelijkheden en van de toekomst. Naast de individualisering is het paradigma van ‘de maakbare samenleving’ hierop van invloed geweest: ‘’Als je maar weet wat je wilt en waar je naartoe werkt!” Zo ook de zinsnede “Je kunt het.” Het coachvak heeft zich hierbij sterk multimethodisch ontwikkeld. De vele methoden en modellenboeken zijn hiervan getuige. Modellen uit het neurolinguïstisch programmeren zijn nu nog belangrijk, zoals het doelkadermodel en de betekenis van de meervoudige, tot flexibiliteit leidende, zelfwaarneming. Een valkuil van methoden kan zijn dat ze bestendigend werken: zo doe je dit, zo pak je dat aan. Het coachvak is naar mijn idee toe aan een nieuwe fase in haar professionaliteit. Heden In een relatief korte tijd heeft zich in ons collectieve bewustzijn een opmerkelijk snelle omwenteling voorgedaan. Dit is het besef dat alles voortdurend verandert, zowel in onszelf als in onze omgeving. Dit transformatieproces van ontstaan en vergaan is inherent aan leven en is in essentie niet te beïnvloeden. Ieder van ons transformeert elke dag vanzelf. Voor dit onherroepelijke gegeven hebben we de ogen lang gesloten. ‘’Zo zit ik nu eenmaal in elkaar,” is een overtuiging waar iemand, die van zijn leven wat wil maken, nu niet meer mee wegkomt. Een persoonlijke identiteit, die wordt uitgedrukt met: ‘Dit is wie ik ben en dat is wat ik kan’, is geen veilig egohuisje meer. Wie dit egohuisje durft te verlaten en de onvermijdelijke veranderlijkheid van zichzelf begrijpt, kan zich ontspannen en flexibiliseren. En vervolgens leren om vanuit dit besef elke dag en elke levensfase richting te bepalen en vervullend te laten zijn. Zo iemand is in staat om een leven lang diverse identiteiten vorm te geven.  Leven is transformeren: een doorgaand proces van ontstaan en vergaan. Dit paradigma biedt coaches en coachen een geweldige professionele mogelijkheid. Iedereen ervaart dat alles voortdurend verandert: relaties komen en gaan, levensomstandigheden veranderen, beroepseisen en arbeidsomstandigheden innoveren en ook ‘je-zelf’ staat niet vast. Er zijn mensen die als gevolg hiervan verlies van houvast en disbalans in zichzelf ervaren. Zij zoeken steun bij het vinden van balans en richting die er in de eigen kring niet altijd is. Coaches die in zichzelf dit proces begrijpen en ermee om kunnen gaan, zijn in staat om de betekenis van dit transformatieproces bij een ander te begrijpen en te begeleiden. Het ervaren van onvermijdelijke veranderlijkheid kan onzeker maken en leiden tot weerstand, door onzekerheid of angst. Een coach is dan in staat om iemand te leren de veranderlijkheid in zichzelf te ervaren, te leren kennen en op basis van deze zelfkennis de bij haar of hem passende richting te kiezen. Die richting ontvouwt zich en kan tijdens een leven een paar keer veranderen.  Toekomst  Over de toekomst kunnen we alles fantaseren. Dat we binnenkort 100 of 120 jaar, of zelfs ouder worden, is geen fantasie meer; het moment is al voorspeld. En 65 is niet langer een leeftijd om achter de geraniums te kruipen; op die leeftijd begin je aan een derde carrière. Enkelvoudige carrières en levensvormen zijn al gedeeltelijk aan het verdwijnen. Er zijn geen twee mensen hetzelfde en iemand die je een maand geleden meende te kennen, kan vandaag anders zijn. Dit betreft ook jezelf. De toekomst van coachen kan zijn dat we de methodische coachbenadering met haar doelgerichte maakbaarheid achter ons laten en gaan werken vanuit het veranderingsparadigma dat vitaliteit en creativiteit alleen kunnen ontstaan in een proces van komen en gaan van binnenuit. Dit vraagt dat we niet langer werken aan de hand van een gewenst methodisch stappenplan naar de gedroomde toekomst, maar dat we onszelf en anderen leren omgaan met het eigen non-stop ontwikkelingsproces. Daarin zijn de zelfkennis van het moment, zich ontvouwend intuïtief inzicht en cognitie de informatiebronnen voor de volgende stap of een volgende fase. Droom Toen ik twintig was wilde ik een verbond tot herstel van de familieband op aarde oprichten. Dit was mooi en ook boven mijn persoonlijke vermogens. Mijn huidige droom is dat we leren om met grote persoonlijke openheid en in verbondenheid met elkaar – in samenhang met de lucht, de aarde, water en vuur, dieren en planten – ons samen te evolueren en van dit proces te genieten. En dat er hierbij voor iedereen mogelijkheden en steun zijn. Er is voorspeld dat honger over circa twintig jaar uit de wereld is. Als dit zo is, komen we in een fase in onze evolutie waarin we zorgeloos samen een liefdevolle en creatieve samenleving kunnen scheppen. Bijdrage Mijn bijdrage is dat ik – zolang ik erbij ben – deelneem en bijdraag aan dit evolutieproces, samen met iedereen in mijn omgeving die deze droom deelt, zoekend en vormgevend. In het besef van het enorme potentieel in ieder mens, dat zich alleen kan ontvouwen in de duurzame veranderlijkheid van ontstaan en vergaan.
Gratis
lees meer

Techniek in kunst en coaching

Auteur: Mirjam Dirkx

In mijn tweede jaar aan het conservatorium studeerde ik de befaamde ‘zwarte toetsen etude’ van Chopin (opus 10 nr. 5). Een virtuoos en uitdagend stuk, zowel op technisch als muzikaal vlak. Ik ploeterde op de techniek van het ‘vingerspel’, oefende op mooie geleidelijke armbewegingen zodat de loopjes op het toetsenbord geen hinderlijke ‘breuken’ kregen, en verzon ingenieuze vingerzettingen voor de verraderlijke plekjes. Mijn armen vertoonden krampverschijnselen bij de zoveelste herhaling, maar nadat de verzuring in mijn spieren hersteld was oefende ik dapper door. Want ‘oefening baart kunst’. Afgelopen week zat ik naast een van mijn leermeesters in het coachingsvak. Met bewondering keek ik naar zijn beheersing van het vakmanschap. Hij schudt de theoretische concepten uit zijn mouw, plaatst vragen van cursisten in het gemaakte kader en werkt virtuoos met wel drie vragen tegelijkertijd zonder aan diepgang in te boeten. Ook bij hem kun je zien dat ‘oefening kunst baart’. Zijn techniek van luisteren – ook naar de meest triviale zinnetjes – is scherp ontwikkeld. En ook in zijn techniek van ‘verhalen spinnen’, van contact maken en van confronteren, zie je de beheersing van vele jaren oefenen.  Terug naar mijn studietijd. Ik oefende uren achtereen op mijn stukken, zeer gedisciplineerd. Toch ontbrak er iets. “Het klinkt bang”, zei mijn leraar. Dat vond ik pijnlijk om te horen. En hij kon me niet uitleggen hoe je ‘niet bang’ kunt spelen; er bestond geen techniek voor ‘moedig’ spel. Frustrerend! Ik bevroedde destijds niet dat het simpelweg doorleven van mijn angsten mijn techniek zo veel vrijer zou maken. En toch is dat wat er gebeurd is. Na een lange – en zeker niet altijd makkelijke – ontwikkeling staat mijn techniek nu ten dienste van mijn expressie, en niet andersom. Ik kan verklanken wat de noten in mij oproepen: verlangen, liefde, verdriet, vreugde, euforie. Alle nuances krijgen kleur en ontmoeten de luisteraar, die zich op zijn beurt weer kan laten raken door mijn spel. Ook in het coachingsvak werkt het niet anders. Neem mijn ‘leermeester’; niet slechts zijn techniek maakt hem meesterlijk. Het is de combinatie van techniek en vakmanschap, gebed in zijn vermogen om zich te laten raken. Door de ontmoeting met de ander, met zichzelf, en door alles wat er in een flits tussen twee mensen plaatsvindt. Zo ontmoeten ook jij en ik telkens weer de mens die tegenover ons zit in onze coachingskamers, met alles wat deze aan vertedering, afkeer, bewondering of angst bij ons oproept.  Voor dat speciale moment bestaat er geen enkele techniek. Geen model, geen theorie en geen werkwijze kan daar werkelijke houvast geven; op zo’n moment bevinden we ons in een spannende improvisatie in het moment waar we zijn aangewezen op onszelf en onze eigen moed. De techniek laat ons hier stevig in de steek en dat is maar goed ook: zo krijgt iedere cliënt ons en niet onze technieken!
Gratis
lees meer

Schrijf je in voor de nieuwsbrief en blijf op de hoogte!

Op weg naar ruimte en vrijheid

Crisis als aanleiding om inzicht te vergroten in (je) identiteitswerk

Datum:
Locatie:

Download gratis deze white paper