Hieronder kunt u inloggen op uw account bij ProfessioneelBegeleiden.nl en uw favoriete uitgaven/artikelen (gratis) downloaden!
> Heeft u nog geen account?
Klik hier om u gratis te registreren!
INHOUD THEMA ‘VERZOENING’ (december 2013) Verzoening is aanvaarden van de imperfectie, Farida Farhadpour Verzoening, Saskia Teppema Verzoening met jezelf, Adriaan Hoogendijk Regels kun je omzeilen, principes niet, Jaap Peters Verzoening, Marc Schabracq Tonio, Tygo en Abbi, Jakob van Wielink & Leo Wilhelm IK-ANDER Vergeving begeleiden, Willem Glaudemans Hoe de mensen gek worden, Sijtze de Roos ACT: tussen ‘van nature’ en ‘aangeleerd’, Frank van der Mijn Transactionele analyse bij overlegscheiding, Willemijn van Strien Dilemma Red jij dit gezin? Francine ten Hoedt & Philine Spruijt Kunst-zinnig Verzoening in kunst en coaching, Mirjam Dirkx Wraak, Roos Vonk ORGANISATIE De wijsheid van de minderheid, Jitske Kramer Kiezen voor het leven, Bernardus Peeters Week van een manager, Maurice Dunk Vergeef ons onze schulden... Fronnie Biesma MAATSCHAPPIJ Jezelf kennen is je plaats kennen, Coen Simon Verdieping voor oplossing, Maya Larooy Joseph Campbell, Jikke de Ruiter In wat voor samenleving leven wij? Jikke de Ruiter VOORWOORD Als je je kruis niet draagt Voor mijn oma (1906-1992) heb ik grote bewondering. Ze was een hartelijke, intellectuele en gelovige vrouw en haar tijd ver vooruit. Ze verloor jong haar moeder en groeide op bij een stiefmoeder, wat lang niet altijd gemakkelijk was. Op 25-jarige leeftijd trouwde ze met mijn opa en samen kregen ze dertien kinderen. Dit paste niet bij haar persoonlijke aard, maar wel bij haar katholieke geloof. Zij hield van literatuur en filosofie, beoefende transcendente meditatie en werkte fulltime als onderwijzeres aan de basisschool. Hoogst uitzonderlijk voor een gehuwde vrouw in die tijd. In haar leven heeft oma heel wat voor haar kiezen gekregen. Na de oorlog speelden drie zoontjes vlak bij huis op een veldje waar nog bommen uit de oorlog lagen. Een bom ontplofte en in totaal werden zeven vriendjes in de leeftijd van acht tot twaalf jaar, waaronder twee van haar kinderen, op brute wijze uit de straat weggerukt. De derde zoon verloor een been ten gevolge van dit ongeluk. Het jongste broertje, dat niet mee mocht spelen omdat hij te klein was, zag alles voor zijn ogen gebeuren. Hij hield er een trauma aan over en maakte op latere leeftijd een einde aan zijn leven. Alsof dit nog niet genoeg was, stierf een zoon aan roodvonk, een ander aan een beschadiging van de slokdarm en een dochtertje in het kraambed. Haar jongste kind, dat ze baarde op 50-jarige leeftijd had het syndroom van Down, hetgeen ze beschouwde als een straf van God. Overbodig om te zeggen: haar leven kenmerkte zich door verlies. Toch was zij geen verdrietige, verbitterde vrouw. Integendeel: zij was dankbaar, liefdevol en verdraagzaam. Haar zou ik willen vragen hoe zij zich verzoend heeft met haar lot: Bij het lezen van de artikelen in dit nummer wordt duidelijk dat je je kunt verzoenen met jezelf, met datgene wat je gedaan hebt, door te accepteren wie je bent. Je kunt je ook verzoenen met wat je overkomt, je lot. Tot slot kunnen mensen zich verzoenen, op grote of kleine schaal, na een conflict. Verzoening is niet altijd zo lieflijk als het lijkt. Het is vaak bitter, betekent altijd conflict en soms buigen voor de macht. Er is een onderscheid tussen vergeving en verzoening: vergeving is een innerlijk proces, waarin je de dader of jezelf vergeeft – verzoening is herstel van de relatie, dat is weer een stap verder en niet altijd mogelijk.Farida Faradpour geeft in haar artikel aan dat verzoening gaat over het aanvaarden van de imperfectie van de (mede)mens en het leven. Dom Bernardus schetst dat vergeven betekent kiezen voor het leven. Hij trekt deze wijsheid door naar de werkvloer en legt uit hoe je als leidinggevende kan bijdragen aan een betere werksfeer. Willem Glaudemans en Adriaan Hoogendijk geven praktische handvatten hoe je als coach het proces van vergeven of verzoenen kunt begeleiden. Aan mijn oma heb ik de vraag hoe zij haar leed heeft kunnen dragen, nooit gesteld. Mijn moeder weet gelukkig haar antwoord. “Het is heel eenvoudig”, zei ze “als je je kruis niet draagt, moet je het slepen.” Janet Rienties Hoofdredacteur Tijdschrift voor Coaching hoofdredacteur@tvc.nl
€ 6,95