Home > Alle artikelen - Abonneer je nu!

Filters

Alle artikelen - Abonneer je nu!

« 1 ... 196 197 198 ... 750 »

Uit de boekenkast: Joseph Campbell

Auteur: Jikke de Ruiter
Mijn vader was psychotherapeut en als hoogleraar verbonden aan de Universiteit van Utrecht. Ik heb zijn boekenkast geërfd, met daarin werk van veel beroemde en beruchte psychologische en filosofische denkers. Als ik de omslagen bekijk, vraag ik me af wat wij coaches kunnen leren van deze grote denkers. Voor deze artikelenreeks pak ik elke keer een ander boek uit de kast om antwoord te vinden op deze onderzoeksvraag. Ik nodig je graag uit om deel te nemen aan deze speurtocht, in dialoog met onze traditie.

lees meer

Trend: Verdieping voor oplossing

Auteur: Redactie TvC
In het dagelijkse leven werkt Maya Larooy vanuit haar eigen bureau voor verschillende organisaties in de zorg en het bedrijfsleven. Zij heeft een voorliefde voor complexiteit. Haar hart gaat sneller kloppen wanneer iemand bij haar komt met de constatering dat ‘het anders moet’. Waarom moeten zaken anders en wat moet er gebeuren om de persoon of organisatie in beweging te krijgen? Daarnaast werkt zij als behandelaar in een psychologenpraktijk. In beide rollen zoekt zij samen met de ander naar patronen om te kijken hoe iets anders kan. Of zij nu als coach, supervisor, manager of behandelaar werkt, het maken van verbinding en het hebben van een respectvolle houding beschouwt zij als kernwaarden binnen haar vak. Sinds april van dit jaar is Maya Larooy bestuursvoorzitter van de St!R. Verleden Ik denk dat binnen organisaties steeds bewuster aandacht komt voor de verschillende vormen van coaching. Wat ik heel positief vind is dat vijftien jaar geleden coaching in organisaties bijna niet werd ingezet, omdat het een therapeutische trend leek te zijn uit Amerika. Nu is professioneel begeleiden veel gewoner geworden – met dank aan de professionele voorgangers – en de inzet van coaching is nu veel meer geaccepteerd. In de afgelopen jaren hebben meerdere professionals waardevolle bijdragen geleverd aan de vakgebieden van coaching en supervisie door hierover te schrijven. Kennis en kunde delen via boeken en artikelen is erg belangrijk. Ik heb hier zelf veel van geleerd. Heden Er zijn tegenwoordig veel vormen van coaching, denk bijvoorbeeld aan de stylingscoach, de geldcoach en onlangs hoorde ik op de radio over een lenzencoach. Het lijkt wel alsof we in deze tijd overal iemand bij nodig hebben. Wat zegt dat over onze zelfredzaamheid en ons gezonde verstand? Dat brengt mij in ieder geval vaak op de vraag wat professioneel coaching nou precies is? Coaching is een containerbegrip. In termen van professionalisering moeten we nu een volgende slag gaan slaan. Daarom vind ik het zo belangrijk dat er een keurmerk is voor professioneel begeleiders. Iedereen kan zichzelf tegenwoordig coach noemen, ook zonder goedgekeurde opleiding. Maar hoe zien de opdrachtgevers wat een goede coach is, waaraan kun je zien of een coach kwaliteit biedt? Professionele begeleiders moeten zich bezig houden met essentiële zaken zoals het procesmatig sturen op eigenaarschap en het zelfsturend vermogen bevorderen. Zij moeten een sterke mate van reflectie hebben op zowel proces en inhoud. Mogelijk zijn veel coaches (containerklanten) nu ‘slechts’ adviseurs en coachen zij niet op belangrijke uitgangspunten van een professionele coach. Toekomst Mijn toekomst in coaching ligt in het mijzelf steeds verder bekwamen middels het maken van ‘vlieguren’, lezen van relevante literatuur en het volgen van intervisie. Ik vind het belangrijk dat het vak professioneel begeleiden serieus genomen wordt. Dat het kaf zich van het koren scheidt door een goed keurmerk, waardoor iedereen kan zien dat een bepaalde coach kwaliteit biedt, vlieguren heeft gemaakt en zijn vak goed bijhoudt. Door het gebruik van internet en sociale media ontstaat ook in het coachingsvak steeds meer globalisering en internationalisering. Coaches weten zich te verhouden tot hun professie in Nederland, maar ook steeds meer in relatie tot het buitenland. Er wordt op internationaal niveau steeds vaker gepraat over normen en waarden die passen bij een professioneel coach. De NOBCO en ICF hebben hier wereldwijd een interessant onderzoek naar gedaan. Ik juich dat toe! Coaches uit diverse landen raken vaker met elkaar in gesprek over de inhoud en de uitvoering van het vak. Hier moeten we rekening mee houden. Dat betekent ook, dat wij onze opvattingen over coaching moeten leren vertalen naar contexten die voor ons minder duidelijk zijn. Ik hoop dat teamcoaching en met name organisatiecoaching een echte trend gaan worden. Droom Mijn droom is om als bestuursvoorzitter van de St!R met anderen te werken aan het verder ontwikkelen van een professioneel register voor coaches en andere professionele begeleidingsvormen. Ik wil graag mijn bijdrage leveren aan het verder professionaliseren van zowel de inhoud als de rol van de coach en/of professioneel begeleider. Ik denk dat coachen zich steeds meer richt op het brengen van verdieping van de (persoonlijke) ontwikkeling van iemand in plaats van dat het gericht is op het oplossen van een probleem.

lees meer

Teamcoaching: Kiezen voor het leven

Auteur: Bernardus Peeters
Toen ik in 2008 tijdens een reis in Rwanda terechtkwam, stuitte ik per toeval op een volksrechtbank, waar verschrikkelijke zaken van de burgeroorlog (1994) aan de orde kwamen. Buren die jarenlang in vrede hadden samengeleefd, hadden plots de hand aan elkaar geslagen. Een buurman werd geconfronteerd met zijn voormalige buurvrouw, wiens gezin hij had afgeslacht. Snikkend vroeg de man de vrouw om vergeving. Zijn misdaden leken onvergeeflijk en toch, na een lange dag van praten en van lange stiltes, sprak de vrouw: “Ik vergeef je, maar vergeten doe ik het niet. Ik vergeef je, zodat jij en ik verder kunnen leven.” Tijdens dat proces kwam ik tot de ontdekking dat wij vergeving en verzoening vaak in de mond nemen voor haast onnozele zaken

lees meer

Redactioneel: Verzoening

Auteur: Saskia Teppema
“Ga je in therapie of naar een coach? En waarom?” Als we de kromme van Gaus erop loslaten, dan is het aan de uiteinders van de boog wel helder: links een onmiskenbare hulpvraag voor therapie en rechts een vraag over een sollicitatiegesprek, mooi voor de coach. Maar voor al die gesprekken ter hoogte van de boog lijkt een pasklare keuze niet voorhanden. Er zijn mensen die jaren bij een therapeut ‘lopen’, denkend dat ze ziek zijn en ineens door een coachgesprek in hun kracht komen. Andersom kan ook: een NLP-coach kan over het hoofd zien dat er een stevig sluimerend trauma wacht op aandacht. Als je beroepsbeoefenaars vraagt wat het verschil is, heeft iedereen zijn eigen antwoord. Ik noem veiligheidshalve alleen deze: therapie wordt vergoed door de zorgverzekeraars en coaching niet. Nee, dan de overeenkomsten, waar ik het hier juist over wil hebben: er is sprake van een hulpvraag, de professional moet over een gedegen kennis beschikken, goed kunnen luisteren, iets, liefst veel weten van overdracht en een begeleidingsplan kunnen maken. To start with! Van oudsher mag je je therapeut noemen na een gedegen studie psychologie. Coach ben je als je vindt dat je dat bent. Het is een ‘wild’ beroep; de voedingsbodem en de achtergrond van coaches is uitermate divers. Ze zijn dan ook niet onder een paraplu te vangen. Een coach kan zeggen: “Ik weet niet hoe het komt, maar als het werkt, is het goed.” Wellicht een vloek in de oren van een psycholoog met wetenschap in rug- en broekzak. Bij coaches speelt werk- en levenservaring en de daarop gebaseerde opleidingen een grotere rol dan de wetenschappelijke kennis. Dit betekent niet dat coaches niet professioneel werken. Een coach kan net als een therapeut, voor iemand een wezenlijke verandering bewerkstelligen. Voor beide beroepen geldt dat ze kennis moeten hebben van persoonlijke thema’s en problemen die hun bron vinden in de jeugd. Voor beiden geldt ook dat ze kunnen werken met een ontwikkelingsvraag of met verlangen naar een beter leven. De persoonlijke touch en de liefde voor de mens zijn voor beiden een onmisbare basis. Er is dus op zijn minst een enorme overlap. Alleen, coaches lopen achter. Therapeuten zijn al vanaf 1930 bij beroepsverenigingen aangesloten en onderwerpen zich aan kwaliteitseisen. De coach als zodanig doet pas haar intrede in de jaren tachtig. En sinds een jaar of tien stellen de NOBCO, de NOLOC en erkende opleidingsprogramma’s stevige eisen. De klant kan kiezen voor een gecertificeerde coach. Door verzoening tussen psychotherapie en coaching zouden beide beroepsgroepen veel van elkaar kunnen leren. De coach op bezoek bij de therapeut en vice versa met een grote dosis nieuwsgierigheid om elkaars werkterrein, inzichten en methodieken te verkennen. Door als coach samen te werken met psychotherapeuten en psychiaters, kunnen cliënten en klanten veel beter geholpen worden. Om hen gaat het tenslotte. Saskia Teppema is redactielid van het Tijdschrift voor Coaching en werkt als trainer, executive coach en organisatieadviseur vanuit haar eigen bureau Teppema Executive Coaching. www.saskiateppema.nl

lees meer

Proeftuin: ACT, tussen ‘van nature’ en ‘aangeleerd’

Auteur: Frank van der Mijn
Gedegen online assessments omvatten vaak lange vragenlijsten met stellingen waartussen je nooit goed kan kiezen. Dat het wat makkelijker kan, toont de Analytical Competence Tool (ACT), een meer visuele test die weliswaar vragen oproept, maar ook verrassende resultaten geeft. De ACT is een online tool in twee delen: eerst kies je uit een set van acht afbeeldingen vier beelden waar je voorkeur en vier waar je afkeer bij voelt. De ontwikkelaar ActingPeople noemt dit symchetypische beelden – zowel symbolisch als archetypisch – en stelt dat ze appelleren aan onbewuste drijfveren. Vervolgens selecteer je uit een set van 24 korte competentiebeschrijvingen tien teksten die het meest van toepassing op jezelf zijn. De gecombineerde keuze van beelden en competenties moet een beeld geven van oorspronkelijk en ‘schaduwgedrag’. ActingPeople baseert zich daarbij ondermeer op de psychologische typen van Jung en schrijft dat de uitslag evidence based is. Binnen tien minuten heb ik de test ingevuld: is this all there is? Weerstand heb ik bij de plaatjes: onduidelijk, multi-interpretabel – ‘was er geen betere tekenaar?’ Na de test rolt er een rapportage uit de printer bij Anton van Leeuwen, die een licentie voor ACT heeft en het bijbehorende coachgesprek voert. Mijn weerstand bij de afbeeldingen vindt hij wel komisch en veelzeggend voor de Analyticus die de beelden wil begrijpen, terwijl ze juist onbewust werken. Natuurlijk sputter ik tegen, want ‘het blijven gewoon slechte plaatjes’. Hij legt een soort spelbord op tafel, waar hij de gekozen voorkeuren, afkeuren en competenties op rangschikt. Op basis daarvan voert hij een uitnodigend én confronterend gesprek over mijn natuurlijke en aangeleerde talenten. Zo blijkt de Strateeg in mij beter ontwikkeld dan de Visionair, en begrijp ik in één gesprek waarom mijn talenten juist die Strateeg zo sterk maken. Maar ook gaat mijn Sociale kant soms wat voorbij aan mijn Bezieling en Vernieuwer. En de Analyticus ken ik onderhand zo goed dat ik er – onbewust en onterecht – geen competenties aan blijk te hebben gekoppeld, moe als ik ben van al die bijbehorende denkkrachten. ACT heeft met het spelbord een krachtig visueel beeld neergezet dat veel stof voor een zinvolle dialoog oplevert. Natuurlijk had ik net zo goed andere kaartjes kunnen kiezen en ervaar ik de tool niet als een absoluut gegeven. Maar de pittige vragen die Anton durft te stellen, terwijl hij daarbij voortdurend in verbinding blijft, maken dat ik me uitgedaagd voel en nieuwe inzichten opdoe. Meer informatie over ACT, waaronder voorbeeldrapportages: www.actingpeople.nl Frank van der Mijn is executive coach, loopbaanprofessional, opleider en auteur. www.vdmvd.nl

lees meer

Organisatiecoaching: De wijsheid van de minderheid

Auteur: Jitske Kramer
Tegen de tijd dat meningsverschillen boven water komen, is zowel tussen individuen als in een groep al vaak een diepe kloof ontstaan. Als coach kun je ervoor kiezen om als scheidsrechter op te treden of om de aanwezige conflictstijlen te analyseren en te kijken of ze passen in de situatie. Of om enkele individuen extra te coachen op gedragsrepertoire en vaardigheden. Dit artikel beschrijft hoe je met een diepdemocratische bril naar de situatie en de groepsdynamiek kunt kijken.

lees meer

Kunst-zinnig: Verzoening in kunst en coaching

Auteur: Mirjam Dirkx
In ons werk als coach proberen we regelmatig verzoening tot stand te brengen. Tussen onze cliënt en diens baas of collega, of tussen onze cliënt en zijn innerlijke kritische stemmen. Het woord verzoening is voor mij een lieflijk woord, refererend aan het tedere gebaar van de kus. Maar in één adem koppel ik het ook aan de verscheurdheid die eraan voorafgaat. Want verzoenen doen vechtende echtelieden of rivaliserende stammen na moe te zijn van een lange strijd, die meestal juist niet lieflijk is verlopen. Rembrandt van Rijn schilderde ‘Jakob worstelend met de Engel’ (1659/60), waarbij zowel de strijd als de verzoening zichtbaar zijn. Ik vind het boeiend om te zien hoe Rembrandt de Engel neerzet; niet alleen zijn mededogen, ook zijn fysieke vermogen tot strijd is zichtbaar. Na een nacht lang te hebben geworsteld, staakt de Engel uiteindelijk het gevecht en spreekt de zegen uit over Jakob. De oplichtende Engel is nog verstrengeld met Jakob, maar houdt de vermoeide strijder tegelijkertijd liefdevol vast. De vechtersgreep verslapt en het mededogen wordt zichtbaar. Ik zie in dit schilderij de strijd tussen het ‘menselijke’ en het ‘goddelijke’ in onszelf. Zonder de verzoenende blik van de Engel blijven we alleen maar kritisch op onze eigen menselijke maat. Als wij als coaches zowel de kracht als de verzoeningsgezindheid van Rembrandts Engel mee kunnen nemen in ons werk, brengen we veel goeds voor onze cliënten. Zo zorgen we dat cliënten intern niet hoeven af te splitsen. Want als cliënten zich niet kunnen verzoenen met hun baas, hun werkplek of met hun eigen perfectionisme, dan blijven ze in gevecht. Om de pijn van het vechten en van de afwijzing niet meer te hoeven voelen, splitsen mensen een eigenschap van zichzelf af. Gekwetste werknemers wijzen hun baas af, maar ook hun eigen macht om iets aan de relatie te veranderen wordt verboden terrein. Pissige leidinggevenden wijzen de passiviteit van hun werknemers af, maar hun eigen onmacht om leiding te geven aan menselijke processen blijft onbesproken. Dus laten we beelden maken met zijn allen, waarin Rembrandt-Engelen aanwezig zijn. Niet de ‘zoete’ engelen, maar de vechtende, aardse en tot verzoening in staat zijnde Engelen. Want we hebben ze nodig, deze wezens waarmee we mogen vechten, en die ons vervolgens een kus geven op dat wat pijn doet.

lees meer

Ik zet in: Transactionele analyse bij overlegscheiding

Auteur: Willemijn van Strien
Transactionele analyse (TA) is een simpel model, dat op krachtige wijze inzicht geeft in onder andere de communicatie tussen scheidende partners. Doordat zij een andere taal leren spreken, kijken ze anders naar hun communicatie en hun partner. Bij cliënten, die als partners uit elkaar gaan, maar als ouders elkaar hun leven lang nog tegen zullen komen, is het belangrijk dat zij goed leren communiceren. Voor de kinderen heeft een scheiding grote invloed op hun eigen relatievorming in de toekomst, het veroorzaakt innerlijke verscheurdheid. Die kan alleen herstellen als beide ouders laten zien dat het contact op een andere manier wel intact blijft en dat zij hun emoties én de zorg voor het kind goed kunnen splitsen.

lees meer

Verzoening met jezelf

Auteur: Adriaan Hoogendijk
Verzoening is de tocht van afgescheidenheid naar eenheid. Alles in ons wat er (nog) niet mag zijn vraagt om acceptatie, want pas dan kan er innerlijke stroming en heelwording ontstaan en daardoor verbondenheid met anderen. En steeds wanneer we weer ergens tegenaan lopen, worden we uitgenodigd het pad te gaan van zielig naar bezield.

lees meer

Dilemma: Red jij dit gezin?

Auteur: Francine ten Hoedt, Philine Spruijt
Je bent onbezoldigd coach van een non-profitorganisatie die kinderen van scheidende of gescheiden ouders coacht. Je coacht een meisje van vijftien dat bij haar vader en stiefmoeder woont, er zijn problemen in het samenleven. De gesprekken verlopen moeizaam, het meisje komt niet of veel te laat en als ze er is, ontwijkt ze alle vragen. Uiteindelijk komt het hoge woord eruit: zij wil helemaal niet gecoacht worden, ze is er alleen maar omdat haar stiefmoeder haar heeft opgegeven. Je stelt voor om het coachingstraject te beëindigen en dat accepteert ze gretig. Ze belooft om dat thuis te vertellen. De volgende dag bellen de ouders jou voor een nagesprek. Dat gesprek is zo plezierig, dat de ouders jou vragen of je hen wilt coachen in hun machteloosheid naar het meisje. Wat doe je? Ethiek Wat is ethisch en wat is ethiek in het coachingsvak? En waar in deze casus speelt de ethische vraag? Waarom zou het goed zijn om in te gaan op het verzoek van de ouders? En waarom niet? De eerste vraag die je jezelf kunt stellen is of deze coachvraag past in je werk voor de non-profitorganisatie. Je hebt je aangesloten om belangeloos kinderen te coachen, niet hun ouders. Ga je dit coachingstraject doen onder de vlag van de organisatie of vraag je de ouders om betaling? Hoe netjes is het om vrijwilligerswerk te gebruiken om een zakelijke opdracht te versieren? Je kunt je afvragen hoe ethisch het is om de ouders van het meisje te coachen. Al is in het traject met het meisje weinig gebeurd, toch is zij een coachee van je geweest. Ze heeft misschien dingen verteld die haar ouders nog niet wisten. De ouders vragen je eigenlijk om wapens tegen je eigen (voormalige) coachee. Ga jij die leveren? Word je zo niet onderdeel van een strijd tussen ouders en kind, waarbij het kind zich verraden kan voelen doordat je eerst aan haar kant stond en je nu tegen haar lijkt te keren? Aan de andere kant: je hebt je door het coachingstraject met het meisje al een beeld van haar en van haar ouders gevormd. Kun je de ouders nu nog wel voldoende open en nieuwsgierig tegemoet treden? Driehoek Je kunt de vraag van de ouders ook zien als een schreeuw om hulp. Door de ouders te ondersteunen hun ineffectieve en beschadigende patronen naar elkaar en naar het meisje te herkennen en om te buigen of te veranderen, help je het meisje ook. Coachen zal zeker verbetering in hun situatie brengen en dat is toch het doel van de coaching? Je kunt het meisje ook betrekken bij de coaching door voor je begint met alle drie om tafel te gaan zitten en uit te leggen waarom jij de ouders nu gaat coachen. Je kunt haar om hulp vragen voor zaken die hen alle drie betreffen. Maar de vraag van de ouders kan ook je reddersinstinct aanspreken, zodat je in de bekende driehoek stapt en van redder verandert in aanklager en uiteindelijk in slachtoffer. Daar is dit gezin echt niet mee geholpen. Specialisatie Een andere vraag is: kun jij zo’n gezin eigenlijk wel coachen? Er zijn talloze coaches en mediators die gespecialiseerd zijn in scheidingssituaties. Kan een reguliere coach dit wel aan? Het pleit voor een mogelijk coachingstraject met jou dat er al een vertrouwensrelatie tussen jou en de ouders is. Die kun je gebruiken. En misschien niet om ze zelf het hele traject te ondersteunen maar om ze, als het nodig mocht zijn en zij daar klaar voor zijn, door te sturen naar een specialistische hulpverlener. Aan de andere kant zitten er aan scheidings- en omgangscoaching zoveel haken en ogen, die ook juridische en financiële aspecten hebben, dat je wel heel veel inhoudelijke kennis nodig hebt om niet nog meer problemen te veroorzaken. Kortom: wat zou jij doen in zo’n geval? Discussieer mee: http://lnkd.in/deBQAix Francine ten Hoedt en Philine Spruijt zijn de oprichters van de CoachingCarrousel, auteurs van ‘33 Daverende Dilemma’s voor Coaches’ en ontwikkelaars van de ‘Veertig Vileine Vragen voor…’ reeks. In deze rubriek formuleren ze een dilemma en belichten de vraag vanuit verschillende invalshoeken, zonder het overigens altijd eens te zijn met die invalshoeken. www.coachingcarrousel.com

lees meer

« 1 ... 196 197 198 ... 750 »