logo-professioneel-begeleiden logo-professioneel-begeleiden
bestellen0
Home > Alle artikelen - Abonneer je nu!
Filters

Alle artikelen - Abonneer je nu!

1 ... 197 198 199 ... 750

Roos: Wraak

Auteur: Roos Vonk

 Boeddhistische wijsheden mogen soms zweverig klinken, maar vaak zijn ze keihard aangetoond in wetenschappelijk onderzoek. Dat geldt onder meer voor de uitspraak: “Energie volgt aandacht.” Een voorbeeld is het uiten van agressie en boosheid. Mensen geven graag uiting aan hun ergernis en frustratie omdat ze ‘hun hart willen luchten’, ‘het kwijt willen’, ze willen ‘afreageren’ en ‘stoom afblazen’. Het idee is dat je met schelden en schoppen je negatieve emoties ‘eruit gooit’. Maar juist door er op die manier aandacht aan te geven, versterk je de negatieve energie. Vele onderzoeken laten zien dat vijandigheid en agressieve gevoelens en gedachten alleen maar toenemen wanneer mensen verbaal of fysiek hun agressie uiten, bijvoorbeeld door tegen een boksbal te slaan (Bushman, 2002). Het uiten van agressie versterkt zichzelf: het bevordert nieuwe uitingen van agressie. Als je boos bent en je laat je gaan, ga je in feite jezelf steeds meer opfokken. Iets vergelijkbaars geldt voor wraak en vergelding. Als iemand je onrecht heeft gedaan, ben je geneigd te denken dat je je beter voelt wanneer je wraak kunt nemen. Dit bleek onder meer uit een experiment van Carlsmith en collega’s (2008) waarin sommige deelnemers de gelegenheid kregen om geld af te pakken van iemand die hen financieel had belazerd. Iedere euro die ze hem afhandig maakten kostte henzelf 30 cent. Ondanks deze kosten maakten ze hier gretig gebruik van. Je zou denken dat ze zich na afloop beter voelden dan deelnemers die niet zo’n kans kregen om wraak te nemen. Maar het was juist omgekeerd: degenen die geen gelegenheid kregen om de oplichter geld af te pakken, voelden zich na afloop beter en ze dachten minder aan wat er gebeurd was. Dat lijkt raar: we weten allemaal hoe prettig leedvermaak kan zijn. Mensen kunnen zich er zelfs op verheugen dat ze iemand gaan ‘terugpakken’. Maar dat we ons vooraf ergens op verheugen, zegt niet altijd iets over de werkelijke voldoening die we na afloop voelen. Het voelt alsof je de boosheid kunt loslaten en het gebeurde kunt afsluiten wanneer je wraak neemt. Maar door het nemen van wraak blijf je met je gedachten juist meer bij de boosdoener en bij wat je is overkomen. Je blijft erover piekeren en dat leidt tot meer negatieve gevoelens. Die negatieve gevoelens leiden weer tot nog meer gepieker en meer wraakgedachten, enzovoort. Vergelding kan fijn lijken, maar na afloop ben je er slechter aan toe. Bedenk dat dit niet opgaat bij leedvermaak, waarbij iemand anders het leed toedient; daar hoef je zelf niet zo mee bezig te zijn, dat krijg je cadeau. Maar het zelf bedenken en toedienen van het leed vergt aandacht, waardoor je je boosheid blijft voeden. Net zoals mensen die op een boksbal meppen denkend aan hun boosdoener, nog kwader worden dan ze al waren. Door toe te geven aan je boosheid, blijf je jezelf opladen met negatieve gevoelens. Wanneer mensen zich geprovoceerd of bedrogen voelen, blijven ze daar vaak over malen. Als coach heb je dan de neiging daarin mee te gaan: je wilt ruimte bieden aan dat negatieve gevoel, en je hebt geleerd dat mensen hun gevoelens niet moeten negeren. De betrokkenen zelf hebben vaak het idee dat ze pas verder kunnen met hun leven nadat de boosdoener is teruggepakt en afgestraft. Maar in feite is dat net zoiets als een brand willen blussen met benzine. Het is dan ook beter om te kijken of je de aandacht van de persoon ergens anders op kunt richten; iets positiefs. De gedachten verzetten, iemand aanmoedigen om iets te gaan doen dat met boosheid onverenigbaar is, bijvoorbeeld iets kalmerends, iets gezelligs of iets waar je om moet lachen. Dat roept nieuwe reacties op die haaks staan op boosheid. Zodra iemand eenmaal de beweging weg van de negatieve gevoelens kan maken, komt de rest vanzelf. Maar moeten mensen het onrecht dat hen is aangedaan dan accepteren? Ja, uiteindelijk wel. Wat daarbij kan helpen is een ruimere blik: relativeren, denken aan alle leuke dingen in hun eigen leven. Dat zijn effectieve manieren om van boosheid af te komen en je beter te voelen. Als dat lukt, kan het ook helpen om niet alleen maar door de vernauwde bril van de negatieve emotie te kijken. Wanneer mensen bedrogen zijn, kunnen ze het gevoel hebben dat hun eigen geluk valt of staat met het ongeluk van de ander. Het is ook te oneerlijk als bijvoorbeeld degene die jou verlaat en je pijn doet in de zevende hemel is met een nieuw liefje. Of als iemand die over jouw rug is opgeklommen enorm succesvol wordt. En toch: je eigen geluk en eigen succes hangen af van jezelf. Uiteindelijk word je er zelf niet gelukkiger of succesvoller van als het slecht gaat met een ander. De beste wraak is een gelukkig leven – en tegen de tijd dat mensen dat hebben, maakt het ze ook niks meer uit hoe het gaat met degene die hen bedonderd heeft. Roos Vonk is hoogleraar sociale psychologie aan de Radboud Universiteit Nijmegen. Haar specialismen zijn onder meer: de eerste indruk, zelfbeeld/zelfkennis, autonomie en authenticiteit, sociale beïnvloeding en macht, emoties en motivatie/inspiratie. Ze is auteur van veelgelezen boeken over menselijke gebreken, zoals ‘De eerste indruk’, ‘Ego’s en andere ongemakken’ en ‘Menselijke gebreken voor gevorderden’. Referenties Bushman, B.J. (2002). Does venting anger feed or extinguish the flame? Catharsis, rumination, distraction, anger, and aggressive responding. Personality and Social Psychology Bulletin, 28, 724-731. Carlsmith, K.M., Wilson, T.D., & Gilbert, D.T. (2008). The paradoxical consequences of revenge. Journal of Personality and Social Psychology, 95, 1316-1324.
Gratis
lees meer

Column: Verzoening

Auteur: Dr. Marc Schabracq

 Verzoening staat voor een einde maken aan een periode van elkaar welbewust beschadigen. Verzoening betekent ook dat de partijen elkaar en eventuele getuigen deze beëindiging duidelijk maken: vanaf nu gaan we anders met elkaar om, oorspronkelijk zelfs bezegeld met een vredeskus. Verzoening klinkt goed. Een kolfje naar de hand van een echte coach? Rondt een verzoening niet iets af voor beide partijen? En geeft dat niet een goed gevoel? Weg losse eindjes. Geen knagende wormen meer in het brein. En de mogelijkheid een gloednieuwe werkelijkheid aan te gaan. Was niet elk einde een nieuw begin? Mooi toch? Zelfs verhalen over verzoeningen aan het sterfbed van een van de partijen zijn mooi. Droevig, ja, maar mooi. Geen twijfel mogelijk, verzoenen is beter dan ieder zijns weegs gaan zonder elkaar verder iets duidelijk te hebben gemaakt. Beter ook dan verbanning, opsluiting of anderszins uitschakelen van de andere partij. Beter misschien zelfs dan jezelf uit het ondermaanse verwijderen. Verzoening is al met al een expliciete ingreep in de definitie van een relatie. Op het eerste gezicht een aantrekkelijke klus voor een coach. Maar is dat alles? Nee, helaas niet. Verzoening kan namelijk ook staan voor een bepaalde geldsom overeenkomen om straf af te kopen of schade te herstellen: een zoengeld betalen. Gedonder dus: koehandel in zicht. Want hoeveel moet dat dan zijn en wie bepaalt dat? Jij als coach? Krijgt Fikkie nu onverhoopt ook jouw portie? Maar ook als er geen geld aan te pas komt, dan nog. Wie zegt dat verzoening voor beide partijen een feestelijke gebeurtenis is? De nieuwe werkelijkheid houdt maar al te vaak ook een nieuwe verdeling van de macht in, vaak afgedwongen door de meer machtige partij, die zich in dat geval doorgaans niet laat leiden door overwegingen van rechtvaardigheid. Zo hield de Zoen van Delft in 1428 in dat Jacoba van Beieren haar macht over Holland, Zeeland en Henegouwen moest overdragen aan Philips de Goede en haar inkomsten zag teruggebracht tot de opbrengsten van een paar kleine ‘heerlijkheden’. En zij had vele raadsheren. Toch slecht gecoacht? Nee, goede coaching betekende hier vanuit een helder beeld van de machtsrelatie laten zien dat het niet Philips’ belang was zijn toevlucht te nemen tot nog drastischere oplossingen. Wilde hij soms zijn bijnaam kwijt? Maar goede coaching betekende hier ook op onrecht aansturen en buigen voor de macht, en daarvoor een beloning aanvaarden. En hoe aangenaam is dat? Dr. Marc Schabracq (www.humanfactor.nl), specialist in de menselijke kant van organisatieveranderingen, publiceerde circa 30 boeken en voltooide, samen met zijn dochter, onlangs een boek over leidinggeven aan oudere medewerkers.
Gratis
lees meer

Column: Vergeef ons onze schulden…

Auteur: Fronnie Biesma

 Vluchten is van alle tijden. Tijdens vroegere volksverhuizingen verplaatsten zich grote groepen mensen door oorlogen. In recentere jaren ontstonden er vluchtelingenstromen door politieke en religieuze vervolging. Zo verhuisden er in de zeventiende eeuw veel Hugenoten en joden uit de zuidelijke landen naar de liberale Republiek der Nederlanden. Tijdens de Eerste Wereldoorlog kwamen een miljoen Belgische vluchtelingen naar het neutrale Nederland. In de jaren vijftig, zestig en zeventig van de vorige eeuw kwamen groepen vluchtelingen vanwege politiek geweld naar het westen; uit Latijns-Amerika, Hongaren na de Hongaarse revolutie, Tsjechen na de Praagse lente. Zij vormden betrekkelijk kleine aantallen. In de jaren negentig van de vorige eeuw nam de vluchtelingenstroom in omvang aanzienlijk toe. Eind 2012 telde de vluchtelingenorganisatie van de Verenigde Naties (UNHCR) wereldwijd ruim 28 miljoen vluchtelingen. In de Vrolijkheid en Werkelijkheid bouwen we letterlijk en figuurlijk veilige plekken in tijd en ruimte. Kunst en schoonheid waar dat nauwelijks meer is. Dat doen we voor en met de ontheemden van onze tijd, mensen die altijd op de vlucht zijn en nergens meer mogen of kunnen zijn: human waste… Een pijnlijke werkelijkheid, die we niet graag onder ogen zien en liever de rug toekeren zodat keuzes niet gevoeld en verantwoordelijkheden niet gedragen hoeven te worden. Als de mensen in Syrië een vluchtweg geboden zou worden, dan zouden duizenden mensen het veilige Europa invluchten. Maar dat vinden ‘we’ geen oplossing, dus blijft de Europese deur op slot. Daar kunnen we mee leven, omdat we de pijn van ‘de anderen’ net even minder voelen dan die ‘van ons’. Vervreemding en buitensluiting zijn een feit. We accepteren dat we onze humaniteit verliezen. Een paar maanden geleden was ik onderdeel van ‘Exhibit B’, een ‘expositie’ waarin zwarte mensen geëxposeerd werden, zoals dat tot ver in de twintigste eeuw gebeurde. Indrukwekkend en verstillend. Ik moet eerlijk toegeven, dat ik tot die dag een beetje moe was van het verplicht herdenken van ‘ons’ slavernijverleden. Hoe ver ligt dit verleden immers al achter ons? Laten we in het nu leven. Ik keek daar een acteur in de ogen in een huiselijk tafereel uit de negentiende eeuw. De huisslaaf was na zijn dood opgezet in de huiskamer van het gezin. Omdat ze zo aan hem gehecht waren. Vergeef mij. Vergeef ons onze schulden. Oude woorden ooit geleerd. Andere had ik niet. Eerst de pijn in de ogen willen kijken. En dan de vergeving. Verzoening is een kunde. Het vraagt om zien, luisteren, voelen, oog voor details. Naast de ander. Niet voor. Het leren uithouden in het donker. Onrecht, onmacht, wreedheid en dood die nu eenmaal werkelijkheid zijn. Dat lukt alleen als ik niet verblind ben door woede of medelijden. Het is verdraaid urgent dat we de ontheemden van deze tijd kunnen blijven zien en ervaren als onszelf. Dat we die oude woorden opnieuw leren zeggen. Fronnie Biesma is oprichtster en directeur van de Nationale Stichting ter Bevordering van Vrolijkheid. De Vrolijkheid maakt kunst met kinderen en jongeren in asielzoekerscentra. Hieraan verbonden is de Werkelijkheid, een collectief van kunstenaars met vluchtelingenachtergrond die creatieve interventies bedenken en uitvoeren voor bedrijven, organisaties, in trainingen, teams en de samenleving. www.vrolijkheid.nl, www.werkelijkheid.com
Gratis
lees meer

Boeken, december 2013

Tem je geest: Gids voor geestelijk welzijn Ruby Wax. Houten: Spectrum, 2013. ISBN 978 90 003 3462 9 Ruby Wax laat zien hoe onze constant doorjakkerende en zelfkritische gedachten ons gestrest en angstig kunnen maken. Om deze cirkel te doorbreken, is het zinvol om te begrijpen hoe onze hersenen werken. Wax legt uit hoe we door onder andere mindfulness verbindingen in onze gedachten opnieuw kunnen aanleggen om rust te vinden in deze hectische wereld. Teamondernemerschap: Van TOB naar TOP teams Ineke Khalil. Utrecht: Zadoks, 2013. ISBN 978 90 816 7714 1 Khalil heeft een heel eigen benadering ontwikkeld, teamondernemerschap, waarbij de gebruikelijke hiërarchische sturing wordt aangevuld met collegiale en bottom-up sturing, zodat een vruchtbaar krachtenveld ontstaat. Dit vraagt een fundamenteel andere rolverdeling tussen leidinggevende en team, en de bereidheid echt te investeren in jezelf en elkaar. De wonderbox: Verrassende geschiedenissen in levenskunst Roman Krznaric. Utrecht: Ten Have, 2013. ISBN 978 90 259 0344 2 Waarom gaan we voor levenslessen niet grasduinen in iets dat veel rijker is dan de nieuwste modegril: de geschiedenis? Of het nu om opvoeding, werk, geld of sterven gaat, de Brits-Poolse denker Roman Krznaric, komt in ‘De wonderbox’ met verrassende inzichten die hij baseert op historische feiten en verhalen. Ondernemerschap voor coaches: Voor een succesvolle coachpraktijk Chris Laarman. Amsterdam: Boom/Nelissen, 2013. ISBN 978 90 244 0273 1 De hamvraag voor veel coaches is: hoe kom ik aan klanten en hoe behoud ik ze? Ondernemerschap is niet per se iets wat aangeboren is. Veel facetten ervan zijn gewoon te leren en dit boek helpt daarbij. Het staat boordevol praktische tips en gaat in op de meest voorkomende vragen. Je eigen management coach: Leid jezelf naar meer voldoening en succes Manu Busschots. Amsterdam: Pearson, 2013. ISBN 978 90 430 3100 4 Gezond en met plezier managen betekent erachter komen wat je echt wilt en daar vervolgens ook in de praktijk naar handelen. Stap voor stap leert dit boek je omgaan met problemen als frustratie voelen vanwege te weinig invloed of je werk niet kunnen loslaten. Dit is jouw leven: Ervaar de effecten van de positieve psychologie Ernst Bohlmeijer & Monique Hulsbergen. Amsterdam: Boom, 2013. ISBN 978 94 610 5517 0 Dit boek gaat over levenskunst. Maar in plaats van een boek waarmee jezelf kunt verbeteren, is het een boek waarmee je leert te ‘ont-beteren’. Levenskunst is eerder het loslaten van bepaalde patronen dan het jezelf opleggen van eisen waaraan je moet voldoen. Het gaat om ruimte maken, jezelf toestaan te zijn wie je bent. Dan komt er ruimte voor inspiratie, levensvreugde en groei. Bruto nationaal geluk: Bhutan inspireert de wereld Maarten Desmet. Tielt: Lannoo, 2013. ISBN 978 94 014 1028 1 Het koninkrijk Bhutan kiest voor een samenlevingsmodel dat focust op het welzijn van de bevolking, het ‘Bruto Nationaal Geluk’. Zou dit model een uitweg kunnen bieden voor onze crisis? In Bhutan tracht men vooruitgang te meten aan de hand van negen geluksdomeinen die verder gaan dan de eenzijdige economische indicator BNP. Maarten Desmet onderzoekt de mogelijkheden van dit systeem als oplossing voor onze economische, maatschappelijke en milieutechnische problemen. ‘Geluk is geen doel in het leven, maar een proces.’ Conflicten coachen Francine ten Hoedt. Amsterdam: Boom/Nelissen, 2013. ISBN 978 90 244 0249 6 Een respectvolle en waardige omgang met conflictpartners is van belang om meningsverschillen niet te laten escaleren tot onoplosbare situaties. Conflictcoaching is een bijzondere tak van sport, waarbij de conflictcoach de betrokkenen helpt de angel uit het conflict te halen. Dat vraagt om onafhankelijkheid, uit de inhoud blijven en empowerment van alle conflictpartners. Dit boek biedt de fijne kneepjes van het vak, zowel uit theorie als praktijk. Heel je leven: Een programma in 12 stappen Paul Ferrini. Utrecht: AnkhHermus, 2013. ISBN 978 90 202 0843 6 Voor veel mensen is het moeilijk om het verleden achter zich te laten en ‘oude wonden’ of trauma’s te helen. Je hebt hulp, structuur en mensen nodig die een constante steun bieden in deze tijd van persoonlijke transformatie. Verander van binnenuit en waardeer jezelf, ga weer van jezelf houden en ontdek opnieuw de passie in je leven.
Gratis
lees meer

Bewustzijn: In wat voor samenleving leven wij?

Auteur: Jikke de Ruiter

 Hoe zou jij de ontwikkeling van onze samenleving beschrijven? In onze samenleving zie je twee modellen die elkaar tegenwerken. Enerzijds kennen we het individuele verdienmodel: iedereen zorgt voor zichzelf en regelt zijn eigen pensioen en ziektekostenverzekering – de assurantiemaatschappij. Anderzijds propageert de overheid dat we voor elkaar moeten zorgen. We worden echter omringd door mensen die het niet goed geregeld hebben. Zo zullen je baby en demente moeder het zelf echt niet redden. Terwijl de overheid haar handen van hen aftrekt, zul jij behalve je eigen assuranties ook die van sommige naasten moeten regelen: je kinderen opvangen, je ouders verzorgen, geld verdienen, gezond leven en dan wil je ook nog iets meemaken…
€ 1,95
lees meer

Tonio, Tygo en Abbi

Auteur: Jakob van Wielink, Leo Wilhelm

Op tweede pinksterdag 2010 drukten twee politieagenten op deze bel aan de Johannes Verhulstraat in Amsterdam. ‘A.F.Th. van der Heijden, Mirjam Rotenstreich en Tonio’ vermeldt het plaatje. Indringende beelden die we beiden overhielden na het lezen van ‘Tonio’ komen naar boven. De gebeurtenissen die we kennen uit het boek lijken hier tastbaar nabij. In gesprek met Mirjam Rotenstreich, auteur, moeder van Tonio en echtgenote van A.F.Th. van der Heijden over ‘verzoening met het onverzoenbare’.
€ 1,95
lees meer

Anders bekeken: Hoe de mensen gek worden

Auteur: Sijtze de Roos

 Vroeger was borderline onbekend – nu is het de meest gehanteerde diagnose. Dirk De Wachter toont aan hoe weinig verschil er is tussen patiënten en niet-patiënten. Zijn we allemaal ziek? Moeten we de hele wereld genezen? Was het vroeger allemaal beter? Hoe psychiatrie de spiegel is van de wereld waarin we leven.
€ 1,95
lees meer

Taal (volledige uitgave, 23 artikelen)

  INHOUD THEMA 'TAAL' (september 2013) De taal van coaches, Sijtze de Roos De taal van de stilte, Petra de Bruijn Taal, poort naar een nieuwe werkelijkheid, Jan Vaessen In gesprek met Lulu Wang, Annette Man-Mul De kracht van zwijgen, Saskia Teppema IK-ANDER Het digitale gesprek, Alexander Waringa, Anne Ribbers & Marjanne Peters Narrativiteit bij verlies, Sandra van Kolfschoten & Jakob van Wielink Workshop Spelen met Veertig Vileine vragen, Mikel de Knegt & Liesbeth Rienties De taal van de muzen, Annemijn Birnie & Mirjam Dirkx Word jij lid van deze coachespool? Francine ten Hoedt & Philine Spruijt Mannentaal, Roos Vonk ORGANISATIE Denkadviseren: het spel met taal, Edu Feltmann, Saskia Teppema & Jikke de Ruiter Sociocratie, Annette Man-Mul Week van een manager, Inge van Beek-Roosen MAATSCHAPPIJ Passie, Marten Bos Vonken maken vuur, Ruud Polet Hans-Georg Gadamer, Jikke de Ruiter Wat is coaching en werkt het? Tim Theeboom, Bianca Beersma & Annelies van Vianen Onderzoek naar de uitkomsten van coaching, Erik de Haan & Nadine Page Chaim van Unen: Hoe overstijgen we onze natuur? Jikke de Ruiter VOORWOORD Taal begint met luisteren Hoe leren we onze moedertaal? Deze vraag stond centraal in het onderzoek van promovenda Brigitta Keij. Zij onderzocht het allereerste stadium van de taalontwikkeling bij de mens. Keij: “Veel mensen denken dat het leren van taal begint met het uitspreken van het eerste woordje. Maar eigenlijk begint taal leren met luisteren…” (Bronnen: Universiteit Utrecht, Kennislink.nl). Ik weet nog goed dat uitgever Eric Vullers mij vroeg om hoofdredacteur te worden van het Tijdschrift voor Coaching: “Is dat niets voor jou?” “Inderdaad, dat is niets voor mij”, antwoordde ik. Ik dacht vooral aan ‘geschreven taal’. Ik ben geen taalpurist en teksten schrijven vind ik lastig, maar net zoals mijn beroep breder is, is het begrip ‘taal’ ook breder. Volgens de grote, Duitse filosoof Gadamer gaat taal over ‘verstaan’: het begrijpen en interpreteren van levensuitingen. Hij richt zich daarbij op zowel teksten als beelden. Volgens hem is taal dus alles wat begrepen en geïnterpreteerd kan worden, geschreven of gesproken woorden en hun betekenis, maar ook de taal van bloemen of een diepe zucht. Meer hierover in het artikel ‘Uit de boekenkast van…’ van Jikke de Ruiter. In deze uitgave belichten we taal in deze brede betekenis. We nemen het idioom van de coaches kritisch onder de loep, onderzoeken de vaardigheden die nodig zijn voor een digitaal gesprek, en nemen een kijkje in de keuken van denkadviseren: letterlijk een spel met taal. Maar soms schieten woorden tekort en lijkt de taal onvermogend of te veel. Dan kunnen we onze toevlucht zoeken in de taal van de stilte of de ontroerende taal van de muzen. Deze taal spreekt vaak boekdelen, zonder dat er een enkel woord is gezegd, lichten Annemijn Birnie & Mijam Dirkx toe in hun artikel. Welke taal je ook spreekt, men is het erover eens dat om elkaar werkelijk te ‘verstaan’ een begrijpend, invoelend luisteren nodig is, zonder je toe te eigenen wat er staat, getoond of gesproken wordt. Een zogezegd werkelijk luisteren en aansluiten bij wat de ander zegt. Keij slaat voor mij dan ook de spijker op zijn kop: “Taal begint niet met praten, maar met luisteren.” Janet Rienties Hoofdredacteur Tijdschrift voor Coaching hoofdredacteur@tvc.nl  

€ 6,95
lees meer

Week van een manager: Inge van Beek-Roosen

Inge van Beek-Roosen werkt sinds 2011 als directeur Finance & Control bij Zuyd Hogeschool in Heerlen. Daar geeft ze leiding aan zo’n 70 medewerkers. Na haar studie bedrijfseconomie begon zij haar loopbaan bij DSM. Vervolgens rondde ze de postdoctorale opleiding tot Register Controller af en werkte ze in verschillende leidinggevende functies bij profit- en nonprofitorganisaties. Zuyd Hogeschool leidt professionals op, ontwikkelt trainingen en opleidingen en voert onderzoek uit in opdracht van bedrijven en instellingen. De hogeschool heeft tien faculteiten, telt ruim 1700 medewerkers en circa 15.000 studenten. Coachend leidinggeven Wat  heb je afgelopen week gedaan? “Met tien medewerkers een beoordelingsgesprek gevoerd, het meerjarenplan 2013-2017 uitgewerkt en besproken met het college van bestuur, een gesprek gehad met de HR-adviseur over een zieke medewerker, koffie gedronken met een medewerker die na een langdurige ziekte weer gestart is met een proefperiode, et cetera, et cetera!” Welk patroon van je collega’s word je zat? “Collega’s zijn voor mij zowel mijn medewerkers als mijn collega-directeuren. De laatste zijn het moeilijkste. Ik ben het zat dat binnen de redelijk vrijblijvende cultuur van onze organisatie iedereen altijd bezig is om te uit te leggen waarom een bijdrage er wel of niet is. Het eens stevig ‘stoeien over de inhoud’ gebeurt veel te weinig. Er wordt heel veel procedureel afgesproken. Dat gebeurt zonder dat we weten of we wel dezelfde beelden en gedachten hebben bij wat we willen bereiken, op welke wijze we denken dat we het effectief kunnen bereiken, welke interventies wel en niet werken, enzovoort. Van mijn medewerkers ben ik niet zo snel iets zat. Alleen als iemand zich écht negatief en stemming makend blijft opstellen.” Hoe ga je daarmee om? “Onvermoeibaar proberen te zijn in het nemen van kansen om het gesprek over de inhoud te krijgen, de check op wederzijds begrip te kunnen doen en door te blijven zoeken naar mogelijkheden om hierover binnen Zuyd wat meer ‘gemeenschappelijke taal en begrip’ te ontwikkelen. LSD en 5W zijn codes die daar bij helpen (LSD: luisteren, samenvatten en doorvragen en tot vervelens toe vijf keer waarom (5W) vragen, om tot de kern door te dringen), in combinatie met heel vriendelijk blijven en wat humor. Ik blijf er naar streven nooit mensen te veroordelen, maar wel kritisch te zijn op gedrag en inhoud.” Wat heb je deze week geleerd? “Dat het goed is om medewerkers volledig mee te nemen in iedere stap van de beoordeling, aan de hand van een goed competentieprofiel. Zodat ze de brede basis ervaren van de beoordeling, om het subjectieve en oppervlakkige ervan af te halen.” Waar moest je deze week heel erg om lachen? “We hebben vreselijk hard gelachen om de happy blooper die we in de nieuwsbrief hebben opgenomen van een controller. Hij had per ongeluk een directeur, die Frits heet, verwisseld met een adviseur van een andere dienst, die ook Frits heet. Hierdoor was een hele geestige mailwisseling ontstaan.” Omschrijf jezelf als manager in vijf woorden. “Zakelijk en zorgzaam voor de belangen van de organisatie én iedere medewerker.” Wat is jouw belangrijkste motto in je werk, met name in de omgang met je medewerkers? “Verbinding maken met medewerkers, als eerste stap naar groei.” Als je alles voor het zeggen had, wat zou je als eerste veranderen? “Dat er meer mensen happy workers worden, die dankbaar zijn voor alles wat er is en voor elke stap die je vooruit kunt zetten!”
Gratis
lees meer

Versus: De kracht van zwijgen

Auteur: Saskia Teppema

 Hij schuift het verschoten gordijn van de kroeg open en er valt direct een zware warmte tegen hem aan. Het is druk. Hij wurmt zich door de drinkende mensenmassa heen en ziet een lege stoel aan het tafeltje bij het raam. Er zit een donkerharig meisje met de rug naar hem toe. Gelukkig, ik kan zitten, denkt hij. Zitten, al is het dan tegenover een dronken zuipschuit. Hij schuift de stoel opzij, terwijl hij tegelijkertijd onhandig zijn jas uittrekt. Het meisje knikt vriendelijk naar hem. Een Chinees, ook goed. Naast een half leeg glas verse muntthee ligt een onleesbare krant voor haar op de tafel. Terwijl hij bedenkt hoe hij nu aan iets te drinken komt, gaat haar telefoon. In rap chinees voert ze een kort gesprek. Dan glimlacht ze en schrijft een paar tekens op de rand van haar krant. Ze haalt haar schouders op alsof ze zich excuseert dat ze geen gesprekspartner voor hem kan zijn. “Geeft niet”, zegt hij, “ik heb zoveel shit te vertellen, dat wil je niet weten.” Ze knikt weer, vouwt haar sierlijke handen om het glas en nipt een slokje van haar thee. Dan kan ik het je net zo goed vertellen, denkt hij. Het moet eruit. “Weet je, ze heeft me eruit gezet, mijn wijf, mijn mooie vrouw, ze wil me niet meer.” Het Chinese meisje kijkt hem stralend aan. “Meid, begrijp het dan, dat is klote! Ik kan vertrekken, begrijp je? En ik snap daar dus helemaal niets van!” “Wat wil je drinken?” Een jonge student met een blad in zijn hand staat uit het niets naast hem. “Bier, en jij?” vraagt hij aan het meisje. Ze glimlacht en schudt haar hoofd. Ze wijst op haar thee. Hij pakt een zakdoek en snuit zijn neus. Hij begint gewoon, alsof hij het tegen een therapeut heeft, starend uit het raam, voor zich uit te praten. Als hij zijn blik in haar ogen laat vallen, ziet hij alleen die glimlach, die hem zonder woorden uitnodigt om door te vertellen. Gelukkig hoort ze niet wat hij zegt. Zijn hele leven komt voorbij aan dat tafeltje, hoe hij haar gevonden heeft, hoe ze gereisd hebben, gevreeën, geleefd als god in Frankrijk en zo arm als een kerkrat. En ook hoe hij erachter kwam dat zij niet genoeg had aan hem, aan één man. Hij krijgt een kleur, maar ook dat doet haar glimlach niet verdwijnen. Even krijgt hij het gevoel dat ze reageert op zijn gevloek, maar die lach is niet in overeenstemming met de ellende die hij vervolgens uitbraakt. Het biertje dat de student komt brengen, slaat hij in een keer achterover. Dan laat hij zich onderuit in de stoel zakken. Een sigaret, hij zou nu een moord doen voor een peuk. Het geroezemoes van het café is sterker geworden. Hij mist de rook, waar hij vroeger, met haar in deze kroeg, achter kon verdwijnen. De student komt de kaars op tafel aansteken en hij knikt voor nog een biertje. “Maar ik was natuurlijk ook geen lieverdje”, zegt hij zacht, terwijl hij haar aankijkt. Ze kijkt zo schattig, zo uitnodigend, dat hij de schaamte zomaar voorbij is. “Weet je, ach, dat weten jullie Chinezen natuurlijk helemaal niet, jullie zijn niet zo onmatig, zo impulsief, zo ... “ En dan buigt hij voorover en vertelt haar wat hij nog nooit iemand verteld heeft. Hij voelt zich rustiger worden. Hij voelt letterlijk het gif uit zijn lijf stromen, nu hij in de ogen van een ander, die godzijdank niet begrijpt waar het over gaat, zijn zondige leven van zich af praat. Hij zou haar wel willen zoenen, maar dat lijkt hem op dit moment geen goed idee. Hij zucht diep, alsof hij alle adem die hij met zijn praten is kwijtgeraakt, in een keer weer naar binnen wil zuigen. Hij laat zich weer achterovervallen en zegt: “Dank je, dank je, dat je geluisterd hebt. Ik weet wat ik ga doen, ik ga een gigantische bos bloemen kopen. We gaan als het aan mij ligt, helemaal opnieuw beginnen.” Als hij opstaat komt de student met zijn biertje. Hij steekt zijn hand in zijn zak en pakt er een paar euro’s uit. Ik ga ervandoor, geef het maar aan haar, ze heeft het verdiend. En als de student het viltje voor haar neerlegt en het glas daarop zet, zegt ze vriendelijk: “Heerlijk, dank je wel.”  Saskia Teppema is redactielid van het Tijdschrift voor Coaching en werkt als trainer, executive coach, organisatieadviseur van uit haar eigen bureau Teppema Executive Coaching. www.saskiateppema.nl
Gratis
lees meer
1 ... 197 198 199 ... 750

Schrijf je in voor de nieuwsbrief en blijf op de hoogte!

Op weg naar ruimte en vrijheid

Crisis als aanleiding om inzicht te vergroten in (je) identiteitswerk

Datum:
Locatie:

Download gratis deze white paper