logo-professioneel-begeleiden logo-professioneel-begeleiden
Filters

Alle artikelen - Abonneer je nu!

Column: De counsellingrelatie als keurslijf

Auteur: Frans van der Gouw

Een keurslijfrelatie. “Wat is hierop uw antwoord?” “Ja, ik wil!” Een bekende frase die een voorgenomen relatie ‘tot de dood ons scheidt’ bevestigt. Een huwelijksrelatie die valt in de categorie ‘liefdesrelatie’ en zich kenmerkt door wederzijds respect, begrip, geven en nemen en een open en eerlijke communicatie. Althans, daar gaan we vanuit! Een ‘counsellingrelatie’ valt in de categorie ‘zakelijke relaties’ omdat die onder invloed staat van een marktwerking in vraag en aanbod. Het professionele ethos van de counsellor predikt daarin een Rogeriaanse opstelling. Hij cijfert zichzelf weg door alles wat hij denkt te herkennen aan problematiek en de oplossingen die daaraan zijn verbonden op een zijspoor te zetten. Hij laat de cliënt op empathische wijze volledig in zijn waarde zodat deze komt tot kwaliteiten van zelfhulp en in staat is om op eigen wijze oplossingsgericht te denken. Van daaruit ontspruit de cliënt in bloei van zelfinzicht en zelfactualisatie. En hij of zij is daarbij ook nog eens de baas in het proces! Echter, volgens Gerard Egan dient de cliënt daarvoor te voldoen aan drie criteria, wil hij de relatie laten slagen, namelijk: a. hij moet aanspreekbaar zijn, b. hij moet in staat zijn tot zelfreflectie en c. er dient sprake te zijn van een bepaald intellectueel vermogen. Ergo: wanneer de counsellor zich wegcijfert en beschikt over empathische vermogens en de klant het heft in handen heeft op grond van deze drie simpele eigenschappen, is het draagvlak voor een succesvolle relatie aanwezig. Met enig gevoel voor ironie wil ik toch een vergelijkend denkpatroon voorleggen.Vergt het niet een bepaalde ‘liefde’ voor het vak en via het vak voor de cliënt, dat wanneer je die het proces laat bepalen, jij als counsellor je herkenning niet mag laten gelden en je voortdurend neutraal moet blijven? Bespeur ik hier een parallel met een huwelijk? Zou het niet beter zijn dat de counsellingrelatie enige succesfactoren van een huwelijksrelatie zou adopteren? Elkaar in den beginne totaal de hemel in prijzen om er vervolgens achter te komen dat een stevige discussie toch zeker zo verhelderend werkt? Wat minder gesoebat op grond van empathie en rolverdeling? Zou het niet beter werken als je elkaar op tijd eens goed de waarheid zou mogen vertellen waarbij zo nu en dan eens een blocnootje van richting verandert om standpunten te verduidelijken? Wanneer we spreken van vertrouwen als ultiem fundament onder een relatie, kunnen we dan niet beter in discussie gaan dan in dialoog? Mag de ‘eigen wijze’ ook ‘eigenwijs’ zijn? Valt of staat de counsellingrelatie bij een vaste rolverdeling met daarin een beschreven procespatroon, ethische attituderegels, een indirect sturende kennisstructuur en een louter empathische opstelling op grond van afgedwongen kwaliteiten van de klant? Als een soort keurslijfrelatie? Of mogen counsellors gewoon ‘mens zijn’ in het uitoefenen van hun vak op grond van een oprecht verantwoordelijkheidsgevoel ten opzichte van de relatie die zij bewust zijn aangegaan met iemand die zij vertrouwen? Gewoon op grond van wederzijds begrip, respect, geven en nemen en een open en eerlijke communicatie. Wat is hierop uw antwoord? Frans van der Gouw is redacteur van Counselling Magazine en heeft een eigen adviesbureau voor coaching en management development. Hij won in 2010 de Nobco thesisprijs met zijn publicatie ‘Coaching versus Counselling’ en heeft diverse artikelen geschreven over dit onderwerp. www.vandergouwdevelopment.nl
Gratis
lees meer

Diversiteit (volledige uitgave, 12 artikelen)

INHOUD THEMA 'DIVERSITEIT' (augustus 2011) Diversiteit als gegeven, Astrid Echteld en Fenneke Woertman Column, Tussen borrelhapjes en de kaas, Marja Ruijterman De opinie van Nel Jessurun, Op weg naar pluriforme praktijkvoering Prof. Geert Hofstede: Godfather van culturele diversiteit, Christine Beenhakker Ik hoor je niet, ik luister wel, Noor Pool PRAKTIJK De kaart is niet het gebied, Sue der Kinderen Online netwerken, iets voor counsellors? Jan-Willem Seip Help, Casus Van botsing naar beter, Sjiera de Vries Het TOPOI-model, Edwin Hoffman   ACTUEEL Op zoek naar de alteriteit in onszelf, Michiel de Ronde Gelezen Diversiteit en Arbeid, Paul Abell Verder lezen over diversiteit In het nieuws Forum Verenigingsnieuws Wortels Als het gaat om diversiteit, ben ik “ervaringsdeskundige”. Geboren in Zuid-Australië uit Nederlandse ouders, emigreerden wij als gezin in 1969 terug naar Nederland. Vader kon een baan krijgen bij zijn werkgever in Nederland, een kans die hij niet wilde laten lopen. Moeder miste haar familie in Nederland toch wel heel erg. Als meisje van tien jaar kwam ik terecht in een compleet andere wereld, een echte cultuurshock. Waar in Australië ruimte was, een open geest, een warm klimaat en avontuur, ervoer ik Nederland op die jonge leeftijd als benauwend, koud en ongastvrij. Ik kwam op de basisschool in de vijfde klas terecht. Als meisje kon ik niet met jongens spelen, dat was not done. Iets wat in Australië heel gewoon was. Nee, als je hier met een jongen in de klas praatte had je al “verkering”. De rijtjeshuizen, in onze wijk een kleurloze aaneenschakeling van uniformiteit met allemaal dezelfde piepkleine voortuintjes… wat een contrast met de vrijheid en ruimte die ik gewend was. De vaderlandse geschiedenis was voor mij ook een “Grote Onbekende”. Een lacune in mijn basisschoolkennis, waar ik zo nu en dan nog tegenaan loop. Ik wist uiteraard wel alles van ontdekkingsreizigers als Captain James Cook en Abel Tasman. In Nederland was ik het meisje met het buitenlandse accent, met “rare” kleren, dat als een plant met haar wortels uit de warme rode aarde van haar geboorteland was getrokken en teruggeplant in haar moederland Nederland, het land van haar ouders en voorouders. Ik miste mijn oude vriendinnen en mijn vertrouwde omgeving. Ik belandde in een identiteitscrisis: wie ben ik? Ben ik een Australisch meisje in Nederland, of een Nederlands meisje uit Australië? In 2010 ben ik – voor het eerst na ruim veertig jaar – weer teruggegaan naar mijn geboorteland. Rode heuvels en brandende zonsondergangen, hagedissen en kangoeroes, kleurrijke symbolen, geurende eucalyptusbomen en prachtige wilde bloemen. Ik ademde diep de geuren in en genoot van het geluid van de vogels, de kleuren, de wind en de stilte. Ik bezocht alle places to be uit mijn vroegere jeugd en ons oude huis, dat er nog precies hetzelfde uitzag als veertig jaar geleden. Het is net alsof alles in mijn herinnering meer kleur krijgt, de informatie levendiger maakt. Maar ook: ik begrijp meer van mijn eigen geschiedenis. Voor u ligt een themanummer over diversiteit in al haar vormen: landscultuur, bedrijfscultuur, subculturen en de multiculturele samenleving. Voor een immigrant is het vaak moeilijk om vast te stellen waar hij of zij zich moet aanpassen en welke elementen van hun cultuur ze kunnen vasthouden. Door met elkaar in gesprek te gaan over normen en waarden, overtuigingen en identiteit krijgen we meer begrip voor elkaar. Diversiteit verruimt je blik. Wij als counsellors, kunnen hierin betekenis geven. Je geboortegrond kun je niet verloochenen, dat hoort net zo goed bij je als de grond waar je een “thuis” hebt gemaakt. The home is where the heart is, waar dat ook is. Christine Beenhakker, hoofdredacteur Reageren? redactie@counsellingmagazine.nl

€ 6,95

Schrijf je in voor de nieuwsbrief en blijf op de hoogte!

Op weg naar ruimte en vrijheid

Crisis als aanleiding om inzicht te vergroten in (je) identiteitswerk

Datum:
Locatie:

Download gratis deze white paper