logo-professioneel-begeleiden logo-professioneel-begeleiden
Filters

Alle artikelen - Abonneer je nu!

Leren in eigen tijd en tempo is toekomstgericht

Auteur: Babette Bajema

Hoe snel leer jij? Niet een vraag die je zomaar aan iemand stelt. Toch kijken we vanaf de geboorte van een kind naar de snelheid van zijn ontwikkeling. Afwijken van het gemiddelde vinden we lastig. Dat gemiddelde is gekoppeld aan een tijdslijn. Loopt jouw dochter nog niet, zij is toch al vijftien maanden?” Een vraag die je kunt verwachten als jouw peuter heeft besloten om pas met achttien maanden te gaan lopen, ondanks de wetenschap dat ieder kind zijn eigen tempo neemt om iets te leren. En dat dat gemiddelde ook tot stand komt omdat de een nu eenmaal iets vroeger is dan de ander. Ook in het onderwijs volgen we de normen voor wat je per leeftijd minimaal moet kunnen. Inzet van de Cito-toets is inmiddels ook gebruikelijk in het kleuteronderwijs. Je kunt er niet snel genoeg bij zijn! Bij het integraal kindcentrum Laterna Magica, waar kinderen welkom zijn van nul tot twaalf jaar, gaat het leren anders. Daar wordt elk kind gecoacht in zijn of haar persoonlijke ontwikkelingstocht. Met als missie dat elk kind na twaalf jaar geleerd heeft zichzelf te sturen en verantwoordelijkheid neemt voor zijn eigen ontwikkeling en dat van zijn omgeving. Nieuwe kennis doet het kind samen met anderen op en het leert in eigen tempo en tijd. Wil je meer weten over hoe het leren gestimuleerd wordt bij Laterna Magica, kijk dan op www.obslaternamagica.nl. Kunnen we deze manier van leren in eigen tempo en tijd neerzetten in het bedrijfsleven? Dat zouden we wel willen, als je kijkt naar ‘70-20-10-gedachte’ (zeventig procent is leren door te werken, twintig procent is leren via coaching en feedback, tien procent is leren via formele trainingen en cursussen). Durven we de verantwoording aan om de medewerker tijd te geven en de tijd te nemen om iedere medewerker zijn eigen leerpad te laten volgen met een eigen tijdslijn? Ik ben heel benieuwd hoe dit er in de toekomst uit gaat zien. Kon ik maar tien jaar vooruitkijken en de ontwikkelingen van deze kinderen zien in het bedrijfsleven. Zij worden de werknemers van de toekomst. Hebben zij de benodigde eenentwintigste-eeuwse competenties? Het lijkt mij superinteressant om met hrd-professionals en organisaties, die bouwen aan een toekomstig leer- en werkklimaat, uit te zoeken hoe we ‘eigen tempo en tijd leren’ – wellicht met behulp van ict – verder vorm kunnen geven. Neem jij de tijd om jouw ervaringen en kennis met ons te delen? ■ Babette Bajema, hrd-professional en programmamanager NVO2 www.nvo2.nl
Gratis
lees meer

Vitaliteit (volledige uitgave, 19 artikelen)

INHOUD THEMA ´VITALITEIT´ (december 2014) Vitaliteit: Wie is verantwoordelijk? Eline Steenhuisen Krachtige loopbaanstappen, Cristel van de Ven & Jolanda Botke Voel je het branden? Karin de Galan Ben je blij of maak je stampij? Stephen Steijger Keeping fit for purpose, Alexander van den Berg & Kees de Vries Pionieren met eigenaarschap in een online community, Gerdi Keeler & Jacqueline Thüss Competentieontwikkeling en innovatie, Cornelie Smallegange Vitaliteit onder de sterrenhemel. Hoe Eurocontrol luchtverkeersleiders energiek houdt, Pascal van Loo WETENSCHAP Over koeien en auto’s, Lidewey van der Sluis Een leven lang leren, gezond, vitaal en met plezier werken, Tinka van Vuuren Gewaardeerd of vastgeroest? Isolde Kolkhuis Tanke Humaan organiseren is niet genoeg, Danaë Huijser Promoties • Fostering self-regulation in health in organisations, Arjella van Scheppingen • Gezocht: duidelijkheid, structuur en ontwikkeling, Stephan Corporaal VARIA De transitiecirkel, Fer van den Boomen, Jos van Jaarsveld & Nanja Mol Zet medewerkers in de lead, Dries Douma Over big data en leren, Ger Driesen Nieuws, Guido van der Wiel Boeken Column Voorwoord Een aantal jaren geleden schreef ik voor het Tijdschrift voor Coaching de column ‘Vitaliteit als levenskunst’. Hierin haalde ik de Franse filosoof Michel Foucault aan, die zo mooi verwoordde: “Het leven is een kunstwerk. Een kunstwerk dat zichzelf voortdurend herschept en waarvan jij zelf de schepper bent”. Om deze levenskunst zo goed mogelijk invulling te geven, was voor Foucault een belangrijke plaats voorbehouden aan vitaliteit. Tijdens zijn onderzoek naar de levensstijl van de oude Grieken en Romeinen, was hij diep onder de indruk geraakt van zowel hun vitaliteit als de zorg voor zichzelf. Nog steeds ben ik gecharmeerd van deze zinsnede van Foucault. Vitaliteit gaat voor mij over de zorg voor jezelf, waarin ook de zorg voor de ander besloten ligt. Dat vitaliteit uitstraalt op de mensen om je heen, laat ons redactielid Eline Steenhuisen zien in haar visie op het thema. Hierin haalt zij de Hogeschool van Amsterdam aan, die haar medewerkers uitdaagt na te denken over de keuzes die je maakt waar het vitaliteit betreft. Uiteindelijk, zo stelt Eline, is iedereen erbij gebaat dat leerlingen een bevlogen docent voor de klas zien staan die zich – ook op de langere termijn – uitgedaagd voelt en vitaal is. In deze uitgave is er ook aandacht voor vitaliteitsmanagement. Professor dr. Tinka van Vuuren verstaat onder vitaliteitsmanagement de activiteiten die werkgevers ontplooien om hun werknemers te stimuleren tot gezond en productief langer doorwerken en het behouden van plezier in het werk. Vitaliteitsmanagement bevordert op deze wijze dat medewerkers en organisaties gezond en vitaal blijven. In een aansprekend artikel gaat Van Vuuren in op de rol die human resource development heeft bij het bevorderen van vitaliteitsmanagement. Ook komen de nieuwste inzichten en ontwikkelingen aan bod. Zoals ook naar voren komt in de zojuist genoemde bijdrage, blijkt uit praktijkonderzoek en het artikel van dr. Isolde Kolkhaus Tanke, dat de mate waarin iemand blijft leren en grenzen blijft verleggen van grote betekenis is voor het van waarde blijven voor een organisatie. ‘Mentale slijtage’ blijkt in veel beroepen – veel meer dan fysieke slijtage – het grootste risico voor duurzame inzetbaarheid te vormen. Ook hier weer: de zorg voor jezelf en je ontwikkeling impliceert de zorg voor de ander, je omgeving en de organisatie. Ook bij TvOO willen wij graag onze grenzen blijven verleggen, doorontwikkelen en leren. Omdat wij benieuwd zijn naar uw ideeën hierover, hebben wij een lezersenquête opgesteld, die begin januari wordt verspreid. Laat graag weten wat u van ons blad vindt en waar we een volgende stap kunnen maken. We zijn benieuwd!

€ 6,95

Vitaliteit: Wie is verantwoordelijk?

Auteur: Eline Steenhuisen

Als onderzoeker van TNS NIPO was mijn verwachting hooggespannen toen ik startte met de voorbereidingen van het ondernemerspeil, waarin ik ondernemend Nederland vragen stel over de investering in vitaliteit. Vitaliteit is voor mij een fundamenteel onderwerp in mijn leven en ik vind het heel belangrijk om er tijd voor vrij te maken. U herkent het vast dat het soms een opgave is om alle ballen in de lucht te houden en daarbij ook nog aandacht te hebben voor gezond eten, sporten en reflectie. Als mijn werkgever mij hierbij enigszins kan ondersteunen, vind ik dat mooi meegenomen! Ik ben blijkbaar niet de enige die bezig is met vitaliteit. Wanneer ik googel op vitaliteit, krijg ik meer dan een half miljoen hits. En wanneer ik me verder verdiep in het onderwerp, concludeer ik dat investeren in een vitale medewerker veel oplevert: mensen werken in vitale organisaties met meer plezier en ze passen zich gemakkelijker aan bij veranderingen. Medewerkers zijn energieker, klanten meer tevreden, het ziekteverzuim en onnodig verloop laag. Welke werkgever wil niet investeren in vitaliteit? Ook de overheid vindt vitaliteit een belangrijk onderwerp. Staatssecretaris Klijnsma van Sociale Zaken en Werkgelegenheid maakt 22 miljoen euro vrij voor projecten, om werknemers gezonder en langer aan het werk te houden. Tenslotte moeten we allemaal langer doorwerken en dan is het noodzakelijk om vitaal te blijven. Wat is de stand van zaken? Nog maar weinig bedrijven werken actief aan de gezondheid van hun medewerkers. Minder dan de helft van de mkb-werkgevers geeft aan actief (34 procent) of zeer actief (zes procent) bezig te zijn met de (lichamelijke of geestelijke) gezondheid van haar medewerkers. Het gaat hier overigens om aanvullende acties en niet om verplichte veiligheidsmaatregelen. Deze groep ‘actievelingen’ noemt opvallend vaak een pragmatische reden als belangrijkste drijfveer om een investering te doen in vitaliteit, namelijk het terugdringen van verzuim. Wanneer organisaties investeren in gezondheid bieden ze vooral een collectieve ziektekostenverzekering, verzuimbegeleiding, mogelijkheden om parttime te werken en/ of flexibele werktijden aan. Geestelijke ontspanning (bijvoorbeeld yoga, meditatie en mindfulness), of programma’s tegen stress bungelen onderaan in de lijst. Werkgevers schatten in dat gezonde voeding en de aanmoediging om voldoende pauze te nemen het meeste bijdragen aan de gezondheid van medewerkers, hoewel men er nog weinig actief mee bezig is. De belangrijkste reden om niet te investeren in vitaliteit is dat de werkgever zich niet verantwoordelijk voelt voor de gezondheid van een medewerker. Zo geeft een werkgever bijvoorbeeld weer: “Dit laat ik aan mijn werknemers over. Zij weten zelf wel wat goed voor hen is en hoeven geen inmenging van de werkgever.” Een andere organisatie zegt: “Dat is de taak van onze medewerkers, het zijn stuk voor stuk volwassen mensen.” Helder, de uiteindelijke verantwoordelijkheid ligt bij de werknemer. Maar een werkgever kan wel een handje helpen. Hogeschool van Amsterdam Eén van de organisaties die zich verantwoordelijk voelt voor de vitaliteit van haar medewerkers is de Hogeschool van Amsterdam (HvA). De HvA nodigt haar medewerkers uit (meer) aandacht te geven aan de keuzes die je maakt. Keuzes over hun loopbaan, maar ook de keuze om bijvoorbeeld op de automatische piloot met twee boterhammen met kaas de dag te beginnen. Op dit moment zijn de acties van de HvA nog vrijblijvend en vooral stimulerend bedoeld (bijvoorbeeld in de vorm van een magazine over vitaal werken bij de HvA, of een vitaliteitsweek met prikkelende workshops), maar in de toekomst wil de HvA haar medewerkers meer aanspreken op hun verantwoordelijkheid om over dit soort vragen na te denken. Want uiteindelijk is iedereen erbij gebaat dat leerlingen een bevlogen docent voor de klas zien staan die – ook op de langere termijn – zich uitgedaagd voelt en vitaal is. Ik hoop dat deze editie u inspireert om vitaliteit (nog) een stap verder te brengen in uw organisatie. Niet alleen omdat het verzuim tegengaat, of medewerkers beter laat presteren, maar ook omdat u het medewerkers dan net wat makkelijker maakt! Een vitale groet, Eline Steenhuisen, redactielid bij TVOO en onderzoeksadviseur bij TNS NIPO
Gratis
lees meer

Schrijf je in voor de nieuwsbrief en blijf op de hoogte!

Op weg naar ruimte en vrijheid

Crisis als aanleiding om inzicht te vergroten in (je) identiteitswerk

Datum:
Locatie:

Download gratis deze white paper