Toen in de jaren zeventig van de vorige eeuw de nieuwe lerarenopleidingen startten, zag de toenmalige onderwijsminister Van Kemenade deze opleidingen als de motor van onderwijsinnovatie en emancipatie. De werkelijkheid bleek echter weerbarstig. Verreweg de meeste afgestudeerden conformeerden zich al snel aan het bestaande. Deels omdat ze onvoldoende toegerust waren voor die rol, deels omdat die rol eenvoudigweg te veel gevraagd was van een beginnend leraar. Zeker toen het merendeel van een team nog uit klassieke autonoom opererende professionals bestond.