Op een garage in West-Terschelling hangt een Friese spreuk die de strekking van dit artikel precies weergeeft: ‘Sò ast nomst sò kriegst et.’ Als niet-Fries begrijp ik deze zin als ‘de wijze waarop je iets (be)noemt bepaalt waar je mee te maken krijgt’. De thematiek van dit nummer van het Tijdschrift voor Coaching betreft de term ‘ervaren’. In dit artikel relateer ik dat ervaren aan vragen als: Hoe ervaar ik mijzelf eigenlijk als coach? Wat doe ik eigenlijk als coach? En wat is het dat ik bij anderen teweegbreng? Het interessante is dat het antwoord op deze vragen een-op-een aansluit op die West-Terschellinger garagewijsheid. Hoe ik mijzelf namelijk als coach ervaar, hangt samen met de wijze waarop ik dat noem en benoem. En dus hoe ik daarnaar kijk.