Toen ik zeven was werd ik vaak te slapen gelegd in het bed van mijn ouders, omdat ik anders ging liggen ‘keten’ met mijn oudere zusje. In de hoek van het ouderlijk bed waar het beddengoed dubbel om het matras was geslagen vormde zich een bult in het bed. Elke avond weer was ik bang dat daar een muizennest zat. Ik wist met mijn zevenjarige verstand ergens wel dat dat helemaal niet kon en toch bekroop mij elke avond weer die angst als het licht uitging en het duister mij omvatte. Hoe vaak mijn moeder ook naar boven kwam, het licht aan deed en met mij ging kijken wat daar was, het deed er niet toe. Als ze weer weg was en het licht uit, dan bekroop mij opnieuw die angst.