Autonomie is een van de kernbegrippen van de transactionele analyse. Oorspronkelijk bedoeld als een relationeel begrip, is het in onze westerse maatschappij steeds meer verworden tot een begrip dat ‘onafhankelijkheid’ aanduidt. Onbedoeld en ongewenst in deze tijd draagt dit begrip van autonomie bij aan een scheiding der geesten. De auteur ziet een maatschappelijke behoefte aan verbinding en het opgeven van onafhankelijkheid en houdt een pleidooi voor een heroriëntatie op onze opvattingen over autonomie. Hij lardeert zijn artikel met dialogen uit de praktijk.