In de huidige maatschappij zorgt een toenemende aanspraak op individuele verantwoordelijkheid voor het gevoel dat er steeds minder tijd is. Een groeiend aantal zintuiglijke prikkels schijnt het leven in beslag te nemen. Er is grote behoefte aan ‘r u s t ’, aan de ontsnapping van het gevoel altijd ‘iets te moeten’. Het wonder is, dat de gewenste rust altijd voorhanden is, zolang ze de ruimte krijgt zich te openbaren. Dit artikel behandelt een non-dualistische perspectief op dit onderwerp.