Gerritjan van Luin vroeg een aantal schoolleiders en docenten in het primair en voortgezet onderwijs op welke wijze het gedachtengoed van Gert Biesta een rol speelt in het onderwijs op hun school. Van het werk van Biesta wordt soms gezegd dat het te weinig praktisch is, dat hij zich onvoldoende uitspreekt over de manier waarop zijn inzichten vertaald zouden kunnen worden naar de praktijk van alledag. In zijn reflectie op de voorgaande bijdragen gaat Gert Biesta op dit kritiekpunt in. Hij schrijft daar: ‘Mijn belangrijkste ambitie is om mijn lezers nieuwe mogelijkheden te geven om over onderwijs na te denken zonder daarbij (uit respect voor mijn lezers, omdat ik mijn lezers serieus wil nemen als denkende en handelde subjecten) te willen invullen hoe daarmee gedacht zou moeten worden of tot welke conclusies dit denken zou moeten leiden.’ En in de inleiding van Het prachtige risico staat: ‘Willen mijn ideeën realiteit worden, dan moeten ze zelf worden geriskeerd’. Met dit voor ogen hebben we een aantal schoolleiders en docenten in het primair en voortgezet onderwijs gevraagd hoe zij aan dit appel gehoor geven: op welke wijze speelt het gedachtengoed van Gert Biesta een rol bij de vormgeving van het onderwijs op hun school?
