Je hebt je coachee al een paar maanden niet gezien. Jullie werkten samen aan zijn leiderschapsskills, omdat hij net manager van een team was geworden. Toen kwam de coronaperiode ertussen. Hij bleek besmet te zijn en belandde in het ziekenhuis. Een zware tijd volgde. Weken kreeg hij zuurstof toegediend en voeding via een maagsonde. Langzaam, heel langzaam raakte hij de koorts kwijt en kon hij weer zelfstandig ademhalen. Eten bleef een dingetje, hij kon het niet opbrengen om te kauwen en te slikken. Pas toen hij met Pasen een eitje had opgegeten, lukte het weer een beetje. Hoe zwaar de opname ook geweest was en hoe erg hij ook verzwakt was door de ziekte, dat was allemaal wel overkomelijk geweest. Hij was vol lof over de verpleging, over de artsen en over de verzorging.