De verzorgingsstaat, die sinds de tweede wereldoorlog zorgvuldig is opgebouwd, wordt langzaam omgebouwd naar een participatiesamenleving. De verantwoordelijkheid voor zorg en welzijn komt weer meer bij burgers zelf te liggen. De nadruk ligt steeds meer op wat mensen wél kunnen. Niet langer gaat het om het aandragen van oplossingen voor een cliënt, maar om het aanspreken van de cliënt op de eigen regie, de eigen kracht en het eigen netwerk. Er is nu behoefte aan interventies die handen en voeten aan deze omslag geven. De Geluksroute is zo’n interventie, gericht op sociaal geïsoleerde inwoners en sterk gebaseerd op de positieve psychologie.