Verschillen in opvattingen, waarden en gedragingen kunnen leiden tot zowel een kloof als een brug tussen mensen. Er is een groeiende behoefte om tijdens veranderingsprocessen verschillen te beschouwen als leer- en ontwikkelingskansen. Van interventiekundigen en procesbegeleiders wordt meer en meer verwacht dat zij in staat zijn tot het verbindend (leren) omgaan met verschillen. Om te kunnen leren van verschillen hebben mensen de moed nodig om verschillen te erkennen, om die onder ogen te zien en vrijuit te onderzoeken. Ze hebben dus het lef nodig om gebaande paden te verlaten, om vastgeroeste en vanzelfsprekende ‘waarheden’ los te laten en vanuit verwondering en niet-weten met elkaar het gesprek en het onderzoek aan te gaan.