Als een van de eerste coaches van ons land heeft Marjo Korrel de ontwikkelingen van het coachingsvak en haar eigen invulling daarvan altijd met een kritische blik onderzocht en beproefd. Na 40 jaar in het vak van ‘interventiekunde en het begeleiden van leer- en veranderingsprocessen’ meent zij een scheefgroei te zien ontstaan in de praktisering van coaching. Een disbalans die volgens haar vraagt om een herijking van de doelen en werkwijzen in ons vak, om te voorkomen dat coaches en hun coachingsactiviteiten vervreemd raken van de realiteit, van de problemen waar onze coachees mee worstelen en van de echte oplossingen die nu nodig zijn.