Er zijn pleinen en parken die in korte tijd bekend worden omdat er wereldgeschiedenis wordt geschreven. Het Zuccotti Park in Lower Manhattan is zo’n voorbeeld. Dit park, in de directe omgeving van Wall Street, dient als centrum en logeeradres van de ‘Occupy Wall Street Movement’. een losse en intussen wereldwijde verzameling van mensen die hun onvrede met flitskapitalisme over het voetlicht willen brengen. Dat doen ze door het bezetten van de symbolische vindplaatsen ervan.
Maar hoe men het precies anders wil, en wat er dan volgens de occupiers moet veranderen, is niet altijd even duidelijk. Velen van hen lijken dat ook zelf niet echt te weten. Het is een los-vaste beweging van emotioneel min of meer gelijkgestemden, die rationeel zeer van elkaar verschillen. Er is geen programma, geen politieke lijn, geen leiderschap, geen oplossing, en geen gezamenlijk idee van waar het heen zou moeten. Iedere tot actie bereide sympathisant of wanhopige werkloze op zoek naar nieuwe vormen van (effectief) wereldburgerschap wordt op zichzelf teruggeworpen en moet zelf het wiel uitvinden. ook in Zuccotti Park.
Het is dan ook geen wonder dat life coaching zijn intrede in deze postmoderne scene heeft gedaan. Aan de rand van het park staat midden in een zee van kartonnen borden en opstandige opschriften een vouwtafel vol met papieren in allerlei wervende kleurstellingen. De tafel draagt de naam ‘Coaching Visionairies’ en wordt bemenst door acht keurige life coaches. Maar hoezeer zij uiterlijk ook afwijken van de revolutionaire bandana’s en de hippieachtige hasjhoeden van menige occupier, ze delen wel degelijk de kritiek op het financiële establishment. Afhankelijk als ze zijn van het vrij besteedbare inkomen van anderen, zijn de meeste coaches bovendien klantloos.
Intussen is de stand van Coaching Visionairies hét adres geworden voor alle HRD-diensten die je als protestant maar nodig hebt. Dat de diensten van Coaching Visionairies door de bezetters op prijs gesteld worden blijkt wel uit de drukte rond hun stand. Er lopen in het park intussen veel tevreden ‘klanten’ rond. Maar wat in hun populariteit mogelijk ook meespeelt, is de nieuwigheid van het coachingsberoep. Tegen de ruwweg 93.000 psychologen en 23.000 psychiaters zijn er in Amerika ‘maar’ 7.900 bij de ICF geregistreerde coaches. Coaching is tot nu toe bij het grote publiek in de Verenigde Staten dan ook veel minder bekend dan je op het eerste gezicht zou denken.
Een interessante vraag is dan ook hoe zij aankijken tegen hun in Armani gehulde collega businesscoaches aan de andere kant van Wall Street. En omgekeerd. Met andere woorden: welke kant kiest het beroep? Waar willen we voor staan?
Sijtze de Roos is geregistreerd supervisor, leersupervisor, docent supervisiekunde (LVSC) en TvC-redactielid.
Bronnen:
- Matthias Bernold: ‘Ein Coach für Revolutionäre’, Wiener Zeitung, • 15 October 2011
- William Cohan: ‘Occupy Wall Street needs Goals, or Funnel Cake’, mobile.bloomberg.com/news, 20.11.2011
- Anonymus: ‘Unemployed life coaches create a human resources department at Occupy Wall Street’, 17.11.2011
- American Psychological Association
- US Bureau of Labor Statistics
