New image
Hij zag er prachtig uit: haren strak in model, een zwarte trendy broek, een witte sweater over een gelikt overhemd en ‘echte’ schoenen waar tot nu toe alleen maar sportschoenen te zien waren. Uiterlijk vertoon? Wilde hij op deze laatste afspraak indruk op mij maken of was er werkelijk iets wezenlijks veranderd?
Rustig ontvangt hij mijn bewonderend: “Wow, jij ziet er goed uit!” Met stralende ogen legt hij uit: “Ik voel me zo’n ander mens: ik moest gewoon nieuwe kleren!”
In de begeleidingssessie die volgt, kijken we terug op het totale traject en doorlopen we nogmaals de pijnlijke momenten om de permissies en de bijbehorende veranderingen nog steviger te verankeren. Het begeleidingstraject begon met zijn vraag of ik niet eens met zijn vriendin wilde praten. Ze hadden samen veel ruzie, ze maakte niets van haar leven, gedroeg zich onverantwoordelijk en dat maakte hem razend en agressief. Omdat een betere wereld bij jezelf begint maar vooral omdat je een ander niet kan veranderen, begreep hij – na enige uitleg - dat de beste start bij hemzelf lag en zijn eigen gedrag. Een spiegel die ik hem mocht voorhouden. Er volgden een aantal heftige en pijnlijke sessies waarin hij ontdekte én voor het eerst voelde wat de scheiding van zijn ouders - nu zes jaar geleden – voor een impact op hem hadden gehad. Hij kon eindelijk hardop erkennen dat hij rouwde om deze breuk in zijn jongensleven. Hij durfde te voelen dat hij niet alleen zijn vader verloren had, maar ook een basisgevoel van veiligheid, zijn vertrouwde huis, school en vrienden en bovenal het vertrouwen in zichzelf was kwijtgeraakt. Hij begreep welke rouwtaken hij moest aanpakken en deed dat met grote voortvarendheid. Hij ontdekte wat zijn aandeel was in de patronen in zijn relaties en op zijn werk. Dat hij de vaderrol op zich had genomen, eerst thuis bij zijn moeder en nu bij zijn vriendin. Met alle verwarring die daarmee gepaard gaat.
Maar bovenal leerde hij te luisteren naar zichzelf, zijn eigen pijn, zijn verwonding, verdriet, zijn angsten en behoeftes. Hij leerde hardop uitspreken en erkennen wat hij voelt. Hij onderzocht in alle openheid zijn eigen reacties en vond alternatieven voor zijn standaard agressierepertoire. Ontroerend was zijn vraag of hij zijn moeder mocht uitnodigen om met haar te delen wat hem heeft dwarsgezeten. Een zeer emotionele sessie was het gevolg. Een zoon die zijn moeder terugvond, en een moeder die haar zoon terugkreeg.
Als begeleider mocht ik getuige zijn van een jongen van begin twintig die veranderde in een man die de verantwoordelijkheid neemt voor zijn gedrag en luistert naar zijn verlangens, behoeftes en gevoel. Een man die bewuste en gezonde keuzes maakt, besluiten neemt en de consequenties daarvan draagt. Een man met een nieuw imago waarbij nieuwe kleren passen. Betaald door zijn moeder omdat ze zo trots op hem is.
Mieke de Bruin is medeoprichter van het Centrum voor Verborgen Verlies www.verborgenverlies.nl en coach en trainer bij Antares Coaching www.antarescoaching.nl
