Obesitas: een kwestie van vasthouden of loslaten?
In ons leven worden wij herhaaldelijk geconfronteerd met zaken die we moeten loslaten en vasthouden. Denk maar eens aan het loslaten van onze kinderen of van negatieve gewoonten. Loslaten kost moeite en is niet altijd gemakkelijk; vasthouden is eenvoudiger, omdat het veilig, vertrouwd en bekend is. De balans is bij obesitas, ofwel zwaarlijvigheid, doorgeslagen naar één kant.
Bij obesitas betekent vasthouden heel letterlijk het vasthouden van kilo’s.
Als counsellor van cliënten met zwaarlijvigheid ben ik tevens ervaringsdeskundige. Bij veel mensen staat obesitas voor het vasthouden van negatieve emoties, voor het opkroppen van onverwerkte gebeurtenissen of voor een negatief zelfbeeld. Dan kun je diëten wat je wilt, maar elke keer met een teleurstellend resultaat. Bijzonder eigenlijk, want dat is wel wat heel veel mensen doen. Obesitas is dan ook veel meer een psychische aangelegenheid, waarvoor een dieet alleen niet voldoende is. Cliënten met obesitas kampen vaak met veel weerstand voor verandering. Verandering betekent dat er werk aan de winkel is en dat er actie nodig is. De cliënt heeft een goede reden waarom hij of zij al jaren niet in beweging is gekomen. Toch is die cliënt wel bij jou gekomen voor hulp; de wens voor verandering is er dus wel. Zelf heb ik in het verleden begeleiding gehad rondom het thema emotie-eten. Ik gaf heel lang de schuld aan de maatschappij: slank zijn was nu eenmaal een ideaalbeeld waaraan ik moest voldoen. Het zou me toch niet lukken, ik zou uiteindelijk toch weer kilo’s aankomen. Maar dat zijn allemaal redenen en uitvluchten om het probleem in stand te houden. Uiteindelijk wil de cliënt wel, maar is de weg naar het doel geen gemakkelijk proces. En wat is het doel eigenlijk? Slank zijn of gezond zijn? Er goed uitzien? Je lekker voelen? Of alleen maar gewicht verliezen? Komt het gestelde doel van de cliënt echt van binnenuit? Het is een stap waaraan je als counsellor in mijn ogen veel aandacht moet besteden.
Een andere belangrijke stap is inzicht. Inzicht in wanneer iemand eet en waarom, wat eten doet met je gemoedstoestand en vooral ook wat het niet doet. Ook inzicht in wat sporten met je doet. Die inzichten heeft de cliënt nodig om verder te komen en om te snappen wat er met hem of haar gebeurt. Want dan kan een cliënt naar zichzelf gaan luisteren. Wat heeft hij nodig? Verveling? Ga iets leuks doen. Vermoeidheid? Ga even rusten. Frustratie? Ga sporten, in plaats van eten te gebruiken in dit soort situaties om geen emoties te voelen. Verdriet? Werk eraan, praat erover. Ik leer de cliënten om goed voor zichzelf te zorgen. Zodat gezond eten en goed voor zichzelf zorgen uiteindelijk niet langer een strijd is, maar iets wat de cliënt graag wil, om zich zo prettig te voelen.
Obesitas gaat om loslaten van datgene wat heel lang is vastgehouden. Van een negatief zelfbeeld, negatieve emoties en verkeerde eetpatronen. Als counsellor mag je meelopen in dat proces van de cliënt. Ik vind het een voorrecht om op dit bijzondere pad mee te mogen wandelen.
Reageren? redactie@counsellingmagazine.nl
