INHOUD
- Even voorstellen…De nieuwe redactie
- Voorwoord: Responsible connectedness, Sari van Poelje
- TA-nieuws
- Column: We merken er niets van, Karen Bruyn
- Als de communicatie er is, doet de inhoud er niet meer toe, Linda Hoeben
- High Five: Integratie van asielzoekers in Vlaanderen, Joke Deprez, Mil Rosseau, Rik Rosseau
- Autonomie is ook afhankelijkheid, Lieuwe Koopmans
- Sociale dialoog – werken met immigranten families in Italie, Roberto Bestazza en Dela Ranci
- Guerilla Aid - Nieuws van het front, Marieke Splinter
- CTA in de praktijk - Het vergelijkend scriptstelsel in praktijk, Florence Roisin - Van Loon
- Een tipje van de sluier... - Interview met Marijke Arendsen Hein, Tin Vanderhoeven
- Opleidingsagenda - maart-juni 2016
Responsible connectedness
Toen ik een aantal maanden geleden verhuisde naar Zweden, wist ik niet dat ik van geprivilegieerde wereldreizigster zou verworden tot een migrant. Ik heb in tien verschillende landen gewoond, spreek zes talen en beschouw de wereld als mijn speelveld.
Toch had ik niet de impact verwacht van het verlies aan familie, vrienden, taal en culturele identiteit. Ik sta in de rij met alle andere migranten om een bankrekening te openen, voor de tandarts, voor een SOFI-nummer. Ik voel me soms bevrijd, soms verloren en kan me slecht indenken hoe je deze verwarrende regelgeving door komt als je uit een volstrekt andere cultuur komt.
In 2009 waren er ongeveer 19 miljoen immigranten in de EU. Jaarlijks kwamen er ongeveer 500,000 illegale migranten de EU binnen. Vorig jaar trok meer dan een miljoen vluchtelingen naar Europa. De meesten komen uit Syrië, Soedan en Somalië. De verwachting is dat deze golf van migratie nog jaren gaat duren.
Op menselijk vlak bloed mijn hart als ik de verhalen hoor uit de vluchtelingenkampen op Lesbos, of in Hongarije en Vlaanderen. Onze fundamentele waarde in Transactionele Analyse ‘Ik ben OK, Jij bent OK’ is als meer abstract begrip makkelijk vol te houden. Maar een antwoord vinden op de sociale, politieke of economische vragen die de migrantengolf oproept vind ik moeilijker.
We lijden onder de paradox van begrenzing. In de transactionele analyse hebben wij het over externe en interne grenzen van een systeem. De bedoeling van Europa was om het ‘goede verkeer’ over de interne nationale grenzen te stimuleren, zoals handel, arbeidskrachten en materialen. En om het ‘slechte verkeer’ over de externe grens naar Europa gezamenlijk te verminderen, zoals criminaliteit.
Maar als je tegelijkertijd aan de permeabiliteit van je interne en externe morrelt, creëer je onveiligheid, agitatie en intrige. De paradox tussen openheid voor anderen versus behoud van eigen identiteit is niet oplosbaar. We kunnen alleen samen in dialoog een optimale balans vinden.
Iedereen begrijpt dat mensen die door oorlog of een grof gebrek aan mensenrechten vluchten uit hun eigen land, onder de VN conventies recht hebben op internationale hulp. Maar... Wie biedt de hulp? Aan wie? Wanneer? Voor hoe lang?
Wat het verwarrend maakt is dat wij vier dialogen tegelijk voeren:
- Een humanitair debat over hulpverlening, menselijk leed en het delen van rijkdom.
- Een veiligheidsdebat over terreurdreiging en begrenzing.
- Een arbeidsmarkt debat over de mogelijk negatieve effecten op inkomen, pensioen, sociale zekerheid versus positieve effecten op ondernemerschap, demografie en arbeidskrachten.
- Een sociaal cultureel debat over (diffusie van) waarden en identiteit. Dit leidt tot discussies over de noodzaak om integratie criteria te verscherpen en soms tot polarisering van extremisme en nationalisme.
Een van mijn dilemma’s is wiens rechten de overhand krijgen. Tijdens de Nieuwjaars festiviteiten in Duitsland, maar ook in Zweden en Finland, hebben bendes jonge mannen, merendeels migranten, georganiseerde seksuele molesterings campagnes gevoerd tegen vrouwen. Meer dan 1000 vrouwen hebben aangifte gedaan. De veronderstelling is dat veel meer vrouwen lastiggevallen zijn. De Duitse politiechef in Keulen heeft deze berichten proberen te onderdrukken. Hij is uiteindelijk ontslagen, maar de berichtgeving over deze aanvallen op vrouwen haalde aanvankelijk nauwelijks het nieuws. De angst was dat anti migrant sentimenten in Europa zouden op laaien en dat de sympathie voor DAESH (voormalig ISIS) zou groeien. Hoe verhouden de rechten van vrouwen zich ten aanzien van de rechten van migranten in Europa? Wie maakt deze afweging nu?
We leven in een complex web van onderlinge afhankelijkheid. We kunnen geen van allen onschuldig en onafhankelijk blijven in deze dialoog. Mijn grootste zorg is dat deze debatten niet worden gedifferentieerd, en dat mensen liever grijpen naar simplistische moraliteit boven meerdimensionele ethische complexiteit.
Ik hoop dat we met dit TA magazine een bijdrage kunnen leveren aan deze dialoog.
