Waarom we nu het moeilijkste team waren weet ik nog steeds niet. Twee jaar later bleek wel dat er een fout was gemaakt bij het berekenen van de formatie, dus misschien hadden we meer stress. Een teamlid was er ook achter gekomen dat we volgens de CAO recht hadden op een koffiepauze – dat was natuurlijk niet handig van haar. Ook stuurde ze zo nu en dan een pissig mailtje, normaal kun je mailen wat je wilt, want niemand leest het, maar die pissige mailtjes van haar vraten aan het humeur van de manager. Dus we mochten naar teambuilding, een hele dag inclusief lunch in een restaurant in de duinen. Een hele dag betaald zitten en praten, wat een luxe! We moesten wel eerst wat huiswerk doen: dertig vragen op de computer met van die schuifantwoorden, links helemaal niet, rechts helemaal wel. Het waren heel lastige vragen, want je weet niet wat je moet antwoorden. Ik zette de meeste schuifjes netjes in het midden, maar soms had ik zin om er eentje helemaal aan de zijkant te zetten. Ik had een hekel aan iemand en bij veel vragen dacht ik aan haar en dan zette ik het schuifje helemaal aan de zijkant. Wist ik veel. Dat was dus niet zo handig – ik had beter alle schuifjes in het midden kunnen zetten – want de antwoorden gingen naar een computer en zo hebben ze berekend wie ik ben: ik ben paars en ik heb een enorme aversie tegen rood. Op de buildingsdag kregen we allemaal een papier waarop stond wie we waren. Ik bleek alleen van kleine groepen te houden en had moeite met verandering. “Sorry,” zei ik tegen de coach, “ik denk niet dat het helemaal klopt, want ik snak naar verandering” (koffiepauze, meer formatie, ik voel me net die kikker die langzaam wordt verhit). Maar zoiets kun je niet zeggen tijdens teambuilding: zij vertellen aan jou wie je bent, niet andersom.
Nu ja, we hoorden van iedereen hoe die was. Mijn chaotische collega bleek blauw te zijn. Dat betekent dat ze goed kan ordenen, we hebben het alleen nooit gemerkt. Een paar dames waren groen, schijnt niet zo goed te zijn, want dan ben je te vriendelijk voor elkaar. Ze moesten ook allebei huilen toen ze het hoorden.
Ik heb er trouwens zelf enorm veel aan gehad: mijn manager begint nu ieder functioneringsgesprek heel voorzichtig, ze denkt dat ik erg kwetsbaar ben. En we gaan ieder jaar een keer met het team uit eten. Het voelt heel positief dat we door de teambuilding nu zoiets organiseren. We gaan binnenkort op herhaling om te kijken of de afspraken zijn nagekomen. Het etentje is gelukt, de rest niet, maar bij ons is het heel handig als je positief blijft denken.
