Schrijven over stukjes onderwijsgeschiedenis heeft iets confronterend als je zelf ooit lesgegeven hebt. Mij bevangt in elk geval nogal eens een lichte gêne. Zo heb ik ongetwijfeld indertijd maar al te vaak proefwerken of opstellen niet gebruikt als een serieuze kans voor de leerlingen om te leren. Eerder als een soort proefexamen, een test of de kinderen het nou eindelijk eens een beetje konden. Een excuus is hooguit dat ik begon met lesgeven in een tijd dat je didactische bagage op het punt van toetsing en beoordeling zacht gezegd nogal licht was en dat is inmiddels wel anders. Hoewel er ook nu nog sombere geluiden te horen zijn.