Er is weinig onderzoek gedaan naar de effectiviteit van professionele gespreksvoering, en nog minder naar de effectiviteit van counselling bij eenzaamheid. Voor zover onderzocht blijkt deze hulpverlening nauwelijks effectiever dan een gewoon gesprek van mens tot mens. De cliënt kan dan wel tevreden zijn met de aandacht, het probleem is niet opgelost (Bower, 2011). Volgens Fokkema en Van Tilburg (2006) is de effectiviteit van hulpverlening bij eenzaamheid bedroevend laag. Meer dan 80% van de geboden hulp, van welke soort ook, levert geen resultaat op.