Een uitspraak over het examensysteem in secundair onderwijs in Vlaanderen is op het eerste gezicht vlug gedaan: Vlaanderen kent geen centrale richtlijnen voor examens, noch externe of centrale examens. Er bestaat dus een grote variëteit van modellen en aanpak om de prestaties van leerlingen te beoordelen. Van de scholen wordt alleen verwacht dat zij de prestaties van de leerlingen beoordelen en omzetten in getuigschriften of diploma’s. Dit artikel beoogt daarom niet alle bestaande modellen van examinering in kaart te brengen, maar wel de context te schetsen die deze grote autonomie in examinering verduidelijkt. Het artikel gaat niet in op het hoger onderwijs, omdat daar zeer eigen reglementeringen gelden, onder meer door de Bologna-akkoorden.