Ik ben boeddhist. Al dertig jaar. Het begon op mijn negentiende met een boekje over het zenboeddhisme. Nadien wist ik twee dingen: (1) dat ik er weinig van begreep, en (2) dat ik die rare zen nooit meer kwijt wilde. Zonder goed te weten wat zen was, geloofde ik er meteen in. De volgende dertig jaar vormen twee vragen de rode draad van mijn leven: Wat is zen? En wat hoop ik dat het me brengt? Alsof het een zaak van leven en dood was gaf ik me over aan het onderzoek.