Miriam is een Indonesische vrouw van 70 jaar, ze is getrouwd en heeft drie kinderen. Toen zij jaren geleden in Nederland aankwam merkte ze dat niet iedereen blij was met de komst van Indonesiërs. Het was een harde tijd geweest om haar kinderen weerbaar te maken in deze nieuwe Nederlandse cultuur waar ze vaak niets van begreep. Nu de kinderen de deur uitzijn, zijn Miriam en haar man onlangs verhuisd naar een kleinere woning. Wie er ook bij haar op bezoek komt, er staat altijd wel iets lekkers op het fornuis te pruttelen en iedereen mag mee-eten: koken is haar lust en leven. Maar als ze aan het koken is, klagen de buren dat het stinkt. Miriam durft niet meer het eten te koken waar ze trots op is en dat maakt haar verdrietig. Haar bekruipt weer hetzelfde gevoel als toen ze net in Nederland kwam. Ze bezoekt een counsellor omdat ze merkt dat ze zich steeds meer terugtrekt en het contact met haar buren vermijdt.
