Tijdens Davids schoolperiode meldden diverse leraren aan zijn ouders: “Hij doet niet zijn best, hij kan beter.” De universiteit bood hem de vrijheid die hij nodig had en hij haalde met gemak zijn bul. Werken was echter een grote ramp. De hele dag achter zijn bureau zitten leverde veel stress op. David werkte een paar maanden hier en een paar maanden daar, maar hij kon zijn draai nergens vinden. Een eigen zaak leek de oplossing. Die eigen zaak heeft hij nog steeds, maar een echte oplossing voor zijn problemen is het niet gebleken. Ook op relationeel vlak heeft David reeds de nodige pieken en dalen getrotseerd. Na vele stormachtig en uitbundig begonnen relaties, bleek geen van zijn vriendinnen uiteindelijk bestand tegen zijn frequente stemmingswisselingen, slechte geheugen en gebrek aan structuur. Eerlijkheidshalve moet David bekennen dat die scheve schaatsen die hij nu en dan gereden heeft ook niet bepaald bij hebben gedragen aan het in stand houden van een langdurige relatie. De problemen op werkvlak en de verbroken relaties eisen nu hun tol, David ziet zijn toekomst somber in.
