In dit artikel wordt het herstelrecht (restorative justice) geschetst: de tegenhanger van het strafrecht. Het is een relatief nieuwe stroming binnen de rechtsgeleerdheid die vindt dat het recht een andere wending zou moeten krijgen. Het strafrecht is dadergericht: het gaat erom daders van een misdrijf te straffen. De slachtoffers spelen daarbij een kleine rol, alleen die van getuige. Sinds enige tijd hebben slachtoffers daarnaast tevens het recht om een slachtofferverklaring af te leggen. Bij herstelrecht staan juist de slachtoffers centraal en gaat het erom de schade die door een misdrijf is aangericht te herstellen. De daders behoren de schade ongedaan te maken door bijvoorbeeld verantwoordelijkheid te nemen, excuses aan te bieden en/of een financiële vergoeding te geven. Het straffen van de daders is daaraan onderschikt en dient om de slachtoffers genoegdoening te bieden. Herstelrecht is dus niet uit op straf en vergelding, maar op verzoening. De weg naar verbondenheid ligt daarmee open, waar die bij vergelding gesloten blijft. Als voorbeeld van herstelrecht wordt de Waarheids- en Verzoeningscommissie in Zuid-Afrika besproken.
