Zoals zo vaak in onze gesprekken, ronden we af met een vooruitblik op schrijfwerk dat nog gedaan mag worden. En als er een nieuw verzoek ligt, zeggen we steevast tegen elkaar “geen tijd” om dan meestal snel daarna te concluderen dat ‘nee’ geen optie is. “Ja”, horen we je nu zeggen “hoezo, geen optie? Je kunt altijd ‘nee’ zeggen.” Wanneer is je ‘ja’ werkelijk ja, en je ‘nee’ werkelijk nee? Wat is de bron van waaruit je antwoord op een vraag volgt? Dat hangt voor ons samen met de vraag naar onze roeping, naar wat we ervaren als de diepste betekenis die we aan ons leven willen geven.