In dit artikel wil John Parr de relatie verkennen tussen de hedendaagse theorie van het Proces Communicatie Model (PCM) en transactionele analyse (TA). PCM is bijna geheel een gedragsmodel en daarom vindt er geen onderzoek plaats naar de onderliggende structuren van de ondersteunende gedragingen van de ego-toestanden, er is weinig tot geen vermelding van permissies in PCM. Echter, om tot een vergelijk te komen, bespreekt John een aantal concepten en ideeën. Hij kijkt naar de ontwikkeling van het Kind, de ontwikkeling van levensscriptvraagstukken en de dramadriehoek in relatie tot gegeven permissies. De relatie die John schetst tussen TA en PCM vertegenwoordigt zijn persoonlijk standpunt en is niet bedoeld om de kern van de PCM-theorie te definiëren.