Naar mijn idee vraagt ieder coachingscontact om een wederzijdse verbondenheid. Een wederzijds vertrouwen dat er betrouwbare bronnen van hulp zijn. Dat fairness in onderlinge relaties mogelijk is. Coach en cliënt zijn metgezellen die vertrouwen dat herstel van geschonden verbondenheden een helende doorwerking heeft. Het surplus van deze contextuele visie op de mens is dat de verborgen bronnen van betekenis dicht bij huis te vinden zijn. Tussen de mensen die (weer) ontdekken hoe het is om gevend in het leven te staan.