Technologie is door de eeuwen heen in belangrijke mate bepalend geweest voor hoe onze maatschappij zich heeft ontwikkeld, en daarmee ook voor wat en hoe wij leerden. Tot aan het begin van industriële revolutie leerde je een vak van je vader, moeder of een ander familielid. In de negentiende eeuw begon de overheid zich met het onderwijs te bemoeien. Er was veel armoede en kennisoverdracht zou de sleutel zijn tot verlichting van het volk. Die visie op leren werd vertaald in onderricht: vanuit de theorie naar de praktijk. We verpakten ‘leren’ in ‘in de tijd gestolde’ leerproducten en curricula, en planden de mensen er vervolgens doorheen. Dit is tot op de dag van vandaag de dominante werkwijze.