Het beschrijven van een complete psychotherapeutische casus is in de setting van de alternatieve zorg en het vakblad PsychoSociaal digitaal een hachelijke onderneming: kritiek ligt bij voorbaat op de loer. Want vanuit welk perspectief – of beter: vanuit welk verklaringsmodel – neemt de schrijver ons mee op de reis van zijn cliënt? “Nee hoor, wij doen dat anders.” In onze bonte verzameling van geloven en denken heeft elk van ons naar gelang de gevolgde opleiding er zo zijn mening over. Durven wij ermee aan de slag? Met deze casus wil ik een dialoog in denken op gang brengen. Wat doen we zoal in praktische alternatieve therapie en welke keuzes kunnen we maken? Hoe kunnen we breder kijken?