In het rapport van de onderwijsinspectie wordt gesteld dat de aanwijzing van examinatoren bij een aantal opleidingen verbetering behoeft. En dat examencommissies de aanwijzing nog onvoldoende als instrument gebruiken om de kwaliteit van de tentaminering en examinering te borgen. Om op een adequate wijze een examinator aan te kunnen wijzen en dit als borgingsinstrument te kunnen hanteren, is een heldere definitie van het begrip ‘examinator’ nodig. In de Wet op het hoger onderwijs en wetenschappelijk onderzoek (WHW) en in het rapport ‘Verantwoord toetsen en beslissen in het hoger beroepsonderwijs’ staan verschillende definities voor het woord ‘examinator’. Dit maakt het noodzakelijk dat in het beleid van de opleiding goed uitgelegd wordt wat men onder ‘examinator’ verstaat. In dit artikel worden verschillende gemaakte keuzes uit de praktijk van verschillende instellingen beschreven. Dit kan examencommissies helpen om zelf een bewuste en weloverwogen keuze te maken bij de manier waarop ze examinatoren aanwijzen en op welke manier ze de kwaliteit van afzonderlijke toetsen daarmee borgen.