In dit hoofdstuk gaat Homan dieper in op het radicaal-interactionisme. Hij roept op om goed te kijken naar de manier waarop leidinggevenden allerlei, inmiddels diep ingeburgerde managementtermen en -redeneerwijzen gebruiken. Wie hanteert ze? En in welke situatie? Met welk doel? Wie mag er wel wat over zeggen en wie niet? Homan biedt een aantal handreikingen om naar de dynamiek van interacties te kijken en zo inzicht te krijgen in het spel waaraan je soms zelf meedoet.