In het vorige nummer van Examens (Examens 1, 2006) is in deze rubriek de klassieke testtheorie besproken. Nu is het de beurt aan de Itemresponstheorie (IRT). In het vorige nummer stond een artikel van Theo Eggen over ‘Adaptief toetsen in Examens’ waarin de IRT al werd genoemd. Daar waar eenzelfde toets aan een groep kandidaten wordt aangeboden is de klassieke testtheorie goed toepasbaar. Daar waar echter niet kan worden gesproken over eenzelfde toets schiet de klassieke testtheorie tekort. Dit is bijvoorbeeld het geval bij adaptief toetsen waarbij de inhoud van de toets (de aangeboden vragen) pas op het moment van afname wordt bepaald. Binnen de itemresponstheorie (IRT) speelt de ware toetsscore (T) een zeer ondergeschikte rol. Ook de groep waarbij een toets is afgenomen staat in tegenstelling tot de klassieke testtheorie binnen de IRT niet centraal.
