In de tijd waarin wij leven is het terrein van de spiritualiteit in toenemende mate los komen te staan van het domein van het werk. Werk en ‘kerk’, je geld verdienen en je richten op wat jou bezielt, je functie vervullen en je gebed uitspreken: het zijn gebieden die niets met elkaar van doen hebben. Datzelfde geldt, misschien nog wel in sterkere mate, voor het gebied van de liefde en de vriendschap. Het is in de organisaties van vandaag de dag bijna een taboe geworden om je dieper te verbinden met je collega’s dan wat in functionele zin noodzakelijk is. Collega’s die een vriendschap, laat staan een liefdesrelatie aangaan met elkaar: dat doe je niet. Werk en privé hou je gescheiden. Maar zou het niet veel vruchtbaarder zijn als deze gebieden met elkaar verbonden worden? Als het werk ook een spirituele betekenis kan gaan krijgen en tot zingeving gaat voeren? En als collega’s zich dieper verbinden met elkaar en daardoor elkaar veel fundamenteler en dieper gaan aanspreken?
