“Hoe kan ik voorkómen dat mijn kinderen hetzelfde gaan doormaken als ikzelf”, zucht de moeder tegenover me. Ze kwam met haar jongste bij me voor het preventieve gezondheidsonderzoek wat onze ggd aan alle vijfjarigen aanbood. Ik kende haar als moeder van haar oudere kinderen en als leerkracht op een van de basisscholen die onder mijn hoede vielen. Een zeer competente leerkracht en een warme, kordate moeder. Maar nu ging het al enige tijd niet goed met haar, burn-out volgens de huisarts. Met hulp van een psycholoog ontrafelde ze langzaam maar zeker wat er aan de hand was. Zeker, het drukke gezin en de intensieve baan trokken een zware wissel. Maar minstens zo belangrijk bleek haar eigen achtergrond als kind van een depressieve moeder. Nog steeds lijken behoeften van anderen eerst vervuld te moeten worden voordat ze aan die van zichzelf toekomt.
