De vraag ‘kan ik het nog?’ komt regelmatig terug in ontmoetingen met onze cliënten. Een vraag die zowel de cliënt als onszelf uitnodigt tot reflectie op de wijze hoe we zelf omgaan met het ongemak van opnieuw beginnen. Met de gedwongen intervallen in het begeleiden van groepen, kennen we de uitdaging maar al te goed om weer met vertrouwen met een nieuwe groep aan de slag te gaan. We houden van ons vak, we hebben heel wat kilometers achter de rug en toch voelt het af en toe of er een duiveltje is dat de boel probeert te saboteren. We worden uitgedaagd door gedachten als: zo goed was ik toch niet, hoor ik er wel bij, of heeft het wel zin?