Terwijl ik stilsta aan de rand kentert het tij. Naar mij toe breken de golven met zachte klappen en rustige ruis. Ze bespelen mijn voeten die zachtjes wegzinken omarmd in het zand Wolken drijven als schepen langs de horizon. Een streep zonlicht flitst op het water. Ik volg een druppel in een oceaan.
“Wat wil je bereiken?” In het algemeen komt deze vraag in een eerste bijeenkomst aan bod om vast te stellen wat het doel wordt van de coachingsgesprekken. Daarna wordt de huidige situatie verkend, het doel geformuleerd, weer verkend en… opnieuw geformuleerd. Zo start veelal, kort door de bocht, een coachingstraject. In mijn coachingspraktijk zie ik vervolgens dat mooi geformuleerde einddoelen in veel gevallen bijgesteld worden omdat tijdens het traject steeds duidelijker wordt, dat wat iemand eigenlijk wil bereiken op een dieper niveau te vinden is. Het verstand vertelt ons wat handig of praktisch is of anderen vertellen ons of spiegelen ons voor wat we zouden moeten willen of bereiken. En zo richt een coachee zich op doelstellingen die soms weinig aansluiting hebben bij zijn of haar diepste wensen en verlangens. Als gevolg daarvan zal een eenmaal bereikt doel weinig bestendig blijken. Het is om deze reden dat ik tijdens een coachingstraject ook altijd op zoek ben naar de ervaringen in het leven van mensen waarin ruimte ontstond om naar die diepste verlangens en wensen te kunnen luisteren. In het gedicht, geïnspireerd door een anonieme bron, heb ik een dergelijke ervaring verwoord zoals die mij persoonlijk gebeurde. Strand en zee zijn van jongs af aan voor mij de plek waar ik tot rust kom. Met het lawaai van een drukke dag nog in mijn hoofd uitwaaien aan het strand is wat ik soms doe. Zo op de grens van het land en de almaar in beweging zijnde zee voer ik soms ook mijn coachingsgesprekken. Op deze dag was het echter windstil en toen de laatste geluiden van het dorp achter me lagen, waren er nog de zachte klappen van de golfjes van een vrijwel rimpelloze zee en was er enkel stilte. Er ontwaakte toen een besef van verbondenheid en eenheid en er ontstond ruimte voor iets dat nauwelijks in woorden gevangen kan worden. Een ervaring die iedereen wel heeft, maar wellicht in een andere situatie. Een dergelijke ervaring plaatst je buiten de wereld van willen, streven en moeten. Van doelstellingen, stappenplannen en evaluatiemomenten. In zo’n ervaring is enkel… het ervaren. Er is gewoon ‘zijn’ zonder te oordelen. Op dergelijke momenten is alles goed zoals het is en ontstaat de ruimte om te beseffen wie je bent en wat je plek is in dit leven.
Soms gebruik ik een verhaal, een korte tekst of een afbeelding, om de speurtocht naar zo’n zijnservaring op gang te brengen. Vanzelfsprekend zijn er ook cliënten bij wie je er niet aan toekomt en zijn er verschillen in moment en situatie waarop mensen deze ervaringen kunnen hebben. De aandacht hiervoor, zo heb ik ervaren, verschaft mijn coachingstrajecten echter een belangrijke meerwaarde.
Herman Steenvoorde werkt als zelfstandig gevestigd coach, counsellor en trainer. Hij is gespecialiseerd in stress- en relatiemanagement. Groei, effectiviteit en zingeving staan daarbij centraal. “Het leven biedt zoveel rijkdom. Soms zijn we te bescheiden om het in ontvangst te nemen.” www.oasecoaching.nl
