De stress der kleine dingen
Stress kennen we allemaal: de stress van het kwijtraken van een kind in een warenhuis, van het verliezen van een baan, een dierbare of onze gezondheid. De stress van langdurige overbelasting en roofbouw op lichaam en geest, die uitmondt in een burnout. Of de stress van het verliezen van elke grip op het dagelijkse leven, die uitmondt in een depressie.
Er is ook een stress van kleinere dingen. Van een deadline, van kinderen die op tijd naar school moeten, de lichte spanning van interactie tussen mensen – Hoe kom ik over? Hoor ik erbij? Vinden ze me leuk? – of de spanning van hoe wij ons verhouden tot onszelf – Kan ik mijn eigen ambities en verwachtingen waarmaken?
Ik ken de gevolgen van ‘de grote stress’, van volledig opbranden en een depressie maar al te goed. Van tintelende vingers, opgezwollen ogen, eczeem, pijn op de borst tot hyperventilatie, hartkloppingen, paniekaanvallen en een toestand van totale hopeloos- en uitzichtloosheid.
Na de periode van ‘de grote stress’ heb ik geleerd om aandacht te hebben voor stress met een kleine s. ‘De stress der kleine dingen’, zoals ik het noem. De stress der kleine dingen doet zich soms voor als anderen mij vragen: “Hoe gaat het met jou?” Er ontstaat altijd een innerlijke dialoog en een lichte spanning. Automatisch doe ik een zelfscan over mijn gemoedstoestand – dat kan soms confronterend zijn. Want: als ik ‘goed’ zeg, klopt het ook of zeg ik het alleen maar, omdat ik denk dat de ander dat verwacht of omdat ik snel over wil gaan tot de orde van de dag? En als ik met ‘niet zo goed’ of ‘nou, eigenlijk…’ begin, dat houd ik mezelf een spiegel voor en voel het ongemak. Zowel bij mezelf als bij de ander. Ongemak vraagt om actie: om verzwegen of om opgelost te worden.
Ik heb de stress der kleine dingen leren waarderen. Het zijn de subtiele signalen, prikjes of duwtjes, die me laten stilstaan en reflecteren. Die mij helpen om bij te sturen en andere keuzes te maken. Door de stress der kleine dingen op te merken, voorkom ik dat ik – schijnbaar onaangekondigd – overmeesterd word door de grote stress. De stress der kleine dingen heeft me mooie inzichten gegeven. Ik ben niet immuun voor stress. Ik ben niet onoverwinnelijk. Ik hoef niet tegen beter weten in vol te houden tot ik letterlijk erbij neerval. Ik heb een wijs lichaam en een sensitieve geest, die mij tijdig waarschuwen. Ik heb duidelijke grenzen.
Engelsen antwoorden op de vraag ‘how do you do?’ steevast met het beleefde ‘how do you do?’ terug. Wel zo simpel. Geen confrontatie, geen spiegel, geen ongemak. Geen stress der kleine dingen. Het wachten is op de grote stress.?
Leona Aarsen faciliteert schittering, werkgeluk en bevlogenheid. Vanuit haar praktijk anderZverder biedt zij begeleiding bij herstel en preventie aan hoogopgeleide professionals met werkgerelateerde klachten, zoals overspanning en burn-out. www.anderzverder.com en www.bevlogenwerken.com
