“Met wie heb je je gesprek volgende week?”, vraag ik mijn cliënt.
“De directeur en het hoofd P&O”, zegt hij. Hij pakt de uitnodigingsbrief voor het sollicitatiegesprek en leest de namen voor.
“Nee, ik ken ze niet”, zeg ik.
Deze scène speelt in het verleden, dat zal elke loopbaanprofessional herkennen. Want zo doen we het niet meer. Dat komt door LinkedIn. Als je geen profiel op LinkedIn hebt, besta je niet. Tenminste niet in de wereld van recruiters, sollicitanten, selectiecommissies en loopbaanadviseurs. De recruiter of de HRM-manager heeft het profiel van interessante sollicitanten uiteraard bekeken. De sollicitant screent na ontvangst van de uitnodiging de profielen van de sollicitatiecommissie. De loopbaanadviseur die zich laat certificeren bij het CMI leest de profielen van de mensen die in de toetsingscommissie zitten. Dat gaat soms in het geheim, als je als LinkedInlid niet hebt aangevinkt dat degene wiens profiel je bekijkt mag weten wie je bent.
Op mijn eigen LinkedInpagina kan ik zien wie de afgelopen vijf of tien dagen mijn gegevens hebben doorgelezen. Bekende of onbekende namen, maar ook mensen die worden aangeduid als ‘lid van LinkedIn’ of ‘iemand uit de bedrijfstak professionele coaching en training uit Utrecht en omgeving’. Klik ik op die laatste woorden, dan komt er een lijstje van mensen op wie deze beschrijving van toepassing is. Er bestaat dus blijkbaar echt anoniem en iets minder anoniem. Zelf heb ik een vinkje gezet in de categorie ‘Naam en kopregel’, zodat de mede-LinkedInner die ik heb bekeken weet dat ik dat heb gedaan.
In ouderwetse boeken luisterde men elkaars gesprekken af via het sleutelgat. Oor tegen de deur, en zo hoorde je de geheimen die niet voor je oren bestemd waren. Of kijken met één oog voor het sleutelgat, in de tijd dat die gaten nog groot waren en niet met een lipsslot beveiligd. Iemand die vermoedde dat hij werd afgeluisterd, kon ineens naar de deur rennen en die opengooien in het verbouwereerde gezicht van de geheime luisteraar.
Alles wat je op LinkedIn zet is in principe openbaar en iedereen kan het lezen. Toch zijn er recruiters en HRM’ers die geïrriteerd doen als de sollicitant niet alleen zijn bloknoot of tablet op tafel legt, maar ook de uitgeprinte profielen van zijn gesprekspartners. Blijkbaar is het tegen de code om expliciet te laten merken dat je hun profiel gelezen hebt, terwijl de sollicitant weet dat de andere kant van de tafel hetzelfde gedaan heeft. De een mag blijkbaar wel door het sleutelgat kijken en de ander niet. Het laatste nieuws op dit terrein is dat sommige werkgevers de LinkedInprofielen van hun medewerkers beoordelen op geheel eigen criteria en daarvan melding maken in het personeelsdossier. Zonder die werknemers daarvan op de hoogte te brengen.
Tijd voor een nieuwe code ‘Hoe hoort het eigenlijk’?
Els Ackerman is zelfstandig loopbaanadviseur in Rotterdam in haar ‘Praktijk voor Loopbaanadvies en Coaching’.
