Tot een twaalf jaar geleden was loopbaanbegeleiding in België nog niet echt gangbaar. Iedereen hoorde blij te zijn dat hij een job had en daarvoor een salaris uitbetaald kreeg. Je baan in vraag stellen was ‘not done’, je mocht je bijzonder gelukkig prijzen als je al een baan had. Er heerste dan ook een crisis en de werkloosheidscijfer gingen boven de 18%. Vooral jonge mensen hadden het zwaar op de arbeidsmarkt. Stilaan kroop Vlaanderen uit het diepe dal en zagen de beleidsmakers in dat kunnen of mogen werken gedurende een lange periode een belangrijk gegeven is in een welvaarstaat. Ook is het onbetaalbaar om mensen langdurig op de werkloosheid met een werkloosheidsvergoeding, toen nog onbeperkt in tijd, te laten vastroesten. Het moest betaalbaarder en, een lange loopbaan aangaan, haalbaarder worden. Er zou een langetermijnstrategie moeten uitgedokterd worden die er voor zou zorgen dat iedereen langer werkt en dat jongeren sneller de arbeidsmarkt kunnen betreden en zo geschiedde. De overheid en sociale partners staken de koppen bij mekaar. Het Pact 2020 werd geboren…
