Je staat er nooit bij stil, maar zo’n beetje alles om je heen is het resultaat van arbeid: de gordijnen, de vloerbedekking, het behang en de verf, de tafels en de stoelen, het glas waardoor je naar buiten kijkt, en dan de wegen die je ziet, met daarop fietsen, auto’s langs gebouwen, grootschalige velden, of aangelegde parken. Arbeid, vaak eerst gedroomd, bedacht, beredeneerd. Arbeid, soms een zegen, soms een vloek, biedt kans te verwerkelijken, en is soms pure noodzaak om te overleven. Maar waar heeft al die arbeid wereldwijd toe geleden? Wanneer is ze duurzaam, ofwel sustainable?