Duitse scholen hebben van oudsher verhoudingsgewijs bijzonder weinig autonomie, maar sinds het begin van deze eeuw begint daar verandering in te komen. Het gaat behoedzaam en stapsgewijs zoals Marei John-Ohnesorg en Nicole Castillo – beiden verbonden aan de Friedrich Ebert Stiftung, een denktank van SPD-signatuur – in dit artikel laten zien. Hun verhaal is tamelijk complex: een schets van het bestaande, nogal starre systeem waarin hiërarchisch denken de boventoon voert, maar toch ook stappen naar meer autonomie worden gezet. Wat vraagt dat van de betrokkenen en welke problemen brengt dat met zich mee? Hun verhaal brengt John en Castillo tot een voor Nederlandse ogen opmerkelijke stellingname: autonomie moet een optie zijn, niet iets opgelegds. Het moet tegemoetkomen aan behoeften die op een school leven.